Olgierd Łukaszewicz został nowym prezesem Związku Artystów Scen Polskich - potwierdziła PAP Anna Bełz z biura promocji Związku. Nowy szef ZASP został wybrany w poniedziałek, na Nadzwyczajnym Walnym Zjeździe w Domu Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie.

Jedynym kontrkandydatem Łukaszewicza był Maciej Pietrzyk; Łukaszewicz otrzymał jednak znaczącą większość głosów - jak poinformowała PAP Anna Bełz, Łukaszewicz wygrał wybory 80-procentową większością głosów.

Łukaszewicz był już szefem Związku w latach 2002-05.

Łukaszewicz to aktor filmowy i teatralny. Urodził się 7 września 1946 roku w Chorzowie. Jest absolwentem krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. Działał w wielu teatrach studenckich, występował w Teatrze Stu. Karierę rozpoczynał w Krakowie, w Teatrze Rozmaitości (obecnie Bagatela), gdzie występował w latach 1968-70. Potem był aktorem scen warszawskich: Teatru Dramatycznego (1970-73), Współczesnego (1973-74, 2001-03), Powszechnego (1974-86), Studio (1986-97), Narodowego (1997-2001). Od roku 2003 występuje w Teatrze Polskim.

Łukaszewicz na ekranie debiutował w 1967 roku w filmie "Jowita"

Na teatralnych deskach Łukaszewicz wystąpił m.in. w "Zemście" Aleksandra Fredry, "Świętoszku" Moliera, "Ameryce" Franza Kafki, "Sprawie Dantona" Stanisławy Przybyszewskiej, sztuce "Lot nad kukułczym gniazdem" Dale'a Wassermana, "Kordianie" Juliusza Słowackiego, "Pułapce" i "Kartotece" Tadeusza Różewicza, "Nocy listopadowej" Stanisława Wyspiańskiego, "Królu Lirze" Williama Szekspira, "Weselu" Wyspiańskiego. Stworzył również wiele wybitnych kreacji w spektaklach telewizyjnych.

Na ekranie debiutował w 1967 roku w filmie "Jowita" (reż. Janusz Morgenstern). "Jasna twarz i ta rzadka sympatyczność dana od Boga, którą potocznie nazywamy wdziękiem" - tak ekranowy wizerunek Olgierda Łukaszewicza określił Kazimierz Kutz, reżyser dwóch filmów z udziałem aktora - "Sól ziemi czarnej" i "Perły w koronie".

Łukaszewicz wystąpił też m.in. w filmach: "Brzezina" (1971), "Sól ziemi czarnej" (1970r.), "Perła w koronie" (1972), "Lekcja martwego języka" (1979), "Wierna rzeka" (1983), "Seksmisja" (1984), "C.K. Dezerterzy" (1985), "Zabij mnie, glino" (1987), "Alchemik" (1988), "Jańcio Wodnik" (1993), "Deborah" (1995), "Bajland" (2000), "Ubu Król" (2003), "Generał Nil" (2009), "Mistyfikacja" (2010).

W 2000 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.