Senator Mieczysław Gil z PiS, wówczas poseł Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego wspomina, że zmiany choć miały głównie symboliczny charakter, były niezwykle ważne przede wszystkim dla „Solidarności". Jak mówi, okazało się, że niektóre znaki graficzne, za które było się karanym w stanie wojennym jak i po nim nagle stają się prawnie obowiązujące. Jan Wyrowiński, wicemarszałek Senatu z PO, wówczas szeregowy poseł klubu OKP, później klubu parlamentarnego Unii Wolności powiedział, że zapotrzebowanie na zmiany w tamtym czasie, również w wymiarze symbolicznym było ogromne. „Było takie ciśnienie, które się wyczuwało" - powiedział Wyrowiński. Dodał, że potrzebie zmian towarzyszyły spory niekiedy wręcz groteskowe, np. na temat kształtu korony na głowie orła. „Bo co do tego, że korona ma wrócić to wszyscy byli przekonani, ale już co do tego jaka to ma być korona i jaki to ma być orzeł były niezwykle namiętne spory. Ostatecznie zdecydowano się na orła, który nam króluje od tamtego czasu". Senator Włodzimierz Cimoszewicz, w Sejmie X kadencji członek klubu Lewicy Demokratycznej w skład którego wchodzili członkowie PZPR (Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej) powiedział, że jesienią 1989 roku wszyscy rozumieli, że zmiany są historyczne i nieuchronne. Jednak jego kolegom z PZPR trudno było się zgodzić z symboliką tych zmian. Cimoszewicz wspomina, że nie mieli oni wątpliwości co do tego, że trzeba demokratyzować państwo, znieść cenzurę, uchwalić dobrą ustawę o partiach politycznych. „Były jednak w tamtym czasie poważne wątpliwości co do tego czy dodawać orłu koronę lub zmieniać dotychczasową nazwę państwa polskiego" - powiedział Cimoszewicz.
Ostatecznie zmianę konstytucji przyjęto większością 374 głosów. 11 posłów wstrzymało się od głosu. Przeciw głosowała tylko jedna osoba. Weszła ona w życie dwa dni później, 31 grudnia. Zmiany w konstytucji dokonane 29 grudnia poprzedziła nowelizacja z 7 kwietnia 1989 r., wprowadzająca, zgodnie z ustaleniami Okrągłego Stołu zapisy o Senacie, urzędzie prezydenta oraz o ordynacjach wyborczych do Sejmu i Senatu. W październiku 1992 roku uchwalono tzw. małą konstytucję, która uregulowała kwestię władzy ustawodawczej, wykonawczej oraz samorządu terytorialnego, powstałego dwa lata wcześniej i unieważniła konstytucję z 22 lipca 1952 roku. Obowiązująca dziś ustawa zasadnicza została uchwalona 2 kwietnia 1997.