Takie stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny, który odrzucił dwie skargi kasacyjne jednej firmy. Były one związane z decyzją Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON), który postanowił wstrzymać pracodawcy wypłatę dopłat do wynagrodzeń pracowników z uszczerbkiem na zdrowiu. Powodem było zaistnienie przesłanki przewidzianej w art. 26a ust. 8 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 127 poz. 721 ze zm.). Zgodnie z nią, jeżeli pracodawca ma zaległości względem funduszu przekraczające 100 zł, to do momentu ich uregulowania wypłata subsydiów płacowych ulega zawieszeniu. Tak było w przypadku skarżącej, która miała zobowiązanie finansowe względem PFRON w wysokości ponad 28 tys. zł, spowodowane nieprawidłowym wydatkowaniem środków zgromadzonych na zakładowym funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych.
Sztuczny podział firmy nie uchroni przed wpłatą na PFRON
Sztuczny podział firmy nie uchroni przed wpłatą na PFRON

Zobacz również
Pracodawca, który odwołał się od tej decyzji do ministra pracy i polityki społecznej, a następnie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, kwestionował jednak przede wszystkim zasadność istnienia zaległości na fundusz. Argumentował, że powinna ona ulec przedawnieniu na mocy art. 68 ordynacji podatkowej, podczas gdy zastosowany został w stosunku do niej art. 70 tego aktu prawnego.
WSA nie uwzględnił argumentów firmy i odrzucił jej skargi (sygn. akt V SA/Wa 564/14 i 563/14). Wskazywał, że kwestia powstania zobowiązania względem PFRON i jego ewentualnego przedawnienia jest przedmiotem odrębnego postępowania wszczętego na podstawie innej skargi złożonej przez firmę, dlatego zarzuty z tym związane nie mogą być rozpatrywane w tej sprawie. Natomiast co do działania podjętego przez fundusz w zakresie wstrzymania dofinansowań sąd uznał, że było to zgodne z prawem.
Przedsiębiorstwo swoje zarzuty powtórzyło w skardze kasacyjnej, ale również zostały one oddalone. NSA podkreślił, że była ona całkowicie niezasadna, bo w sprawie spełnione były wszystkie przesłanki wynikające z art. 26a ust. 8 ustawy o rehabilitacji.
– W takich sytuacjach organ jest wręcz zobowiązany do wstrzymania dofinansowań do momentu uregulowania zaległości – mówiła Joanna Sieńczyło-Chlabicz, sędzia NSA.
Jednocześnie powołała się na orzeczenie NSA 2 lutego 2016 r. (sygn. akt II FSK 3914/13) w sprawie w sporu o przedawnienie zaległości na PFRON. W tym wyroku sąd stwierdził zasadność istnienia zobowiązań po stronie pracodawcy, bo bieg przedawnienia liczy się od dnia ujawnienia nieprawidłowości. W związku z tym został prawidłowo zastosowany art. 70 ordynacji podatkowej.
ORZECZNICTWO
Wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 maja 2016 r., sygn. akt II GSK 2767/14 i II GSK 2768/14.