Jak się jednak okazuje, przepisy nie dają podstaw do ich wyłączenia. Uzyskaliśmy w tej sprawie stanowisko Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej.
Stanowisko Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej
Zgodnie z par. 1 rozporządzenia rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej w sprawie sposobu ustalania przeciętnej liczby zatrudnionych w celu naliczania odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych podstawę naliczania odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych stanowi przeciętna planowana w danym roku liczba zatrudnionych, skorygowana w końcu roku do faktycznej przeciętnej liczby zatrudnionych, obejmująca pracowników zatrudnionych w pełnym i niepełnym wymiarze czasu pracy (po przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy).
Należy podkreślić, że w przeciętnej liczbie zatrudnionych uwzględnia się pracowników, których definiuje art. 2 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1502 ze zm). Zgodnie z tym przepisem pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę. Biorąc pod uwagę treść par. 1 rozporządzenia, w ocenie Departamentu brak jest podstaw prawnych do wyłączania z przeciętnego zatrudnienia pracowników przebywających na urlopach, w tym na urlopie bezpłatnym.
Departament Prawa Pracy informuje, że Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej nie jest uprawnione do wydawania powszechnie obowiązującej wykładni przepisów ustaw. Poglądy prawne Departamentu nie są zatem wiążące dla stron stosunku pracy, sądów i inspektorów pracy. Na podstawie art. 12a ustawy z 4 marca 199 4 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 111) ocena stosowania przez pracodawców przepisów tej ustawy należy do kompetencji właściwych miejscowo organów Państwowej Inspekcji Pracy.