Czy wiek decyduje o składkach na ubezpieczenie
Właściciel kawiarni w nadmorskiej miejscowości poszukuje osób chętnych do pracy w sierpniu. Do obowiązków takiego pracownika sezonowego będzie należeć rozwożenie gorących posiłków, sprzątanie lokalu oraz roznoszenie kart rabatowych po okolicznych hotelach. Czy przedsiębiorca będzie musiał płacić składki na ubezpieczenie społeczne, jeśli do tej pracy zatrudni studentów powyżej 26. roku życia?
Firmy nie mają obowiązku opłacania składek za studentów, którzy nie ukończyli 26. roku życia. Osoby te bowiem nie podlegają ubezpieczeniom społecznym i zdrowotnemu. Przedsiębiorcy są zwolnieni z odprowadzania danin do ZUS za pracujących u nich uczniów gimnazjów, szkół ponadgimnazjalnych oraz ponadpodstawowych. Natomiast jeśli kontynuujący naukę ukończy 26 lat, to w przypadku zawarcia terminowej umowy o pracę podlega ona obowiązkowemu zgłoszeniu do ZUS. W takiej sytuacji pracownik sezonowy podlega zgłoszeniu od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia jego ustania, czyli w tym przypadku umowa jest zawierana tylko na sierpień. Zatrudniający muszą wiedzieć, że daniny za takiego pracownika zostaną obliczone od przychodu uzyskanego z tytułu pracy. Ponadto za osobę taką opłaca się również składkę na Fundusz Pracy (pod warunkiem że przychód w okresie tego miesiąca nie będzie niższy niż płaca minimalna) oraz na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. W takim przypadku po wygaśnięciu terminowej umowy o pracę obowiązkiem pracodawcy jest wyrejestrowanie pracownika sezonowego. I właśnie z powodu takiej procedury firmy prowadzące działalność w rejonach turystycznych najczęściej zatrudniają pracowników sezonowych wyłącznie na podstawie zlecenia. W takim przypadku zleceniodawca może określić dowolną wysokość wynagrodzenia, nie obowiązuje go też wymóg zapłaty minimalnej pensji. Osoba wykonująca pracę na tej podstawie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym i zdrowotnemu. Natomiast chorobowe jest dobrowolne.
Podstawa prawna
Art. 6 ust. 1 pkt 1 i 4, ust. 4 i 4a oraz art. 8 ust. 6 pkt 4 oraz art. 13 pkt 1 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1442 ze zm.).
Art. 5 pkt 21 i art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. c i e ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz.U. z 2008 r. nr 164, poz. 1027 ze zm.).
Czy student z firmą odprowadzi należności
Przed wakacjami student, który ukończył 22 lata, założył jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Na tej podstawie w miejscowościach turystycznych organizuje imprezy plenerowe. Konkurencyjne ceny oraz ciekawy program powodują, że z jego usług chętnie korzystają domy wczasowe. Czy zainteresowany będzie musiał zapłacić składki do ZUS, zwiększając tym samym swoje koszty?
Student będący właścicielem i jedynym wspólnikiem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością podlega obowiązkowi opłacania składek na ubezpieczenie społeczne. Z obowiązku odprowadzania daniny nie zwalnia go nawet to, że jest studentem i nie ukończył 26. roku życia. Przymus przekazania daniny do ZUS wynika z tego, że właściciel takiej spółki na podstawie przepisów ubezpieczeniowych jest traktowany tak samo jak osoba prowadząca pozarolniczą działalność. Tym samym z tytułu jej prowadzenia obowiązkowo jest objęty ubezpieczeniami społecznymi, a także zdrowotnym. Osoba taka może tylko nie odprowadzać składek na ubezpieczenie chorobowe, ale ta forma ochrony jest dobrowolna.
Podstawa prawna
Art. 6–8 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1442 ze zm.).
Art. 5 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz.U. z 2008 r. nr 164, poz. 1027 ze zm.).
Czy w sierpniu płaci się składki za ucznia
Właściciel firmy turystycznej podpisał umowy na wykonywanie usług z uczniami ostatniej klasy liceum. Do obowiązków tych osób należą sprzątanie ośrodka wypoczynkowego, zmiana pościeli oraz oprowadzanie turystów po okolicy. Czy za takie osoby muszą być odprowadzone składki do ZUS?
Przedsiębiorstwo turystyczne nie ma obowiązku odprowadzania składek, bowiem osobami wykonującymi usługi na podstawie umów-zleceń są uczniowie. Przy czym do celów ubezpieczeń społecznych przyjmuje się, że uczniem do 31 sierpnia każdego roku jest osoba, która kontynuuje naukę w tej samej szkole lub skończyła ją i rozpoczyna w placówce, w której rok szkolny rozpoczyna się 1 września. Ten termin utraty uprawnień do zwolnienia z danin na ubezpieczenie społeczne dotyczy osób, które ukończyły naukę. ZUS do 30 września będzie jako ucznia traktować osobę, która dostała się na studia i przedstawiła zaświadczenie o przyjęciu na wyższą uczelnię.
Podstawa prawna
Art. 2 ustawy z 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 572 ze zm.).
Art. 6, 12–13 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1442 ze zm.).
Czy przedsiębiorca musi zgłosić tłumacza
Polskie biuro podróży znalazło kilku chętnych na wyjazd do jednego z egzotycznych krajów azjatyckich. Okazało się, że wycieczkowiczom powinna towarzyszyć osoba mówiąca biegle w miejscowych dialektach. Na ogłoszenie o pracy dla studentów poza granicami kraju odpowiedziała tylko jedna osoba. Okazało się, że przedsiębiorca będzie musiał opłacić składki na ubezpieczenie społeczne, chociaż zainteresowany ma dopiero 23 lata. Absolwent uczelni humanistycznej dostał się bowiem na studia doktoranckie. Firma rozważa obniżenie wynagrodzenia o wysokość obowiązkowych składek. Czy jest możliwe zwolnienie z opłacania składek?
ZUS nie traktuje osoby uczącej się na studiach doktoranckich (trzeciego stopnia) jako studenta. Z tego też powodu przedsiębiorca musi zapłacić za nią obowiązkowe składki ubezpieczeniowe. Ze zwolnienia z takich obciążeń nie mogą także korzystać uczestnicy studiów podyplomowych, bowiem oni także już ukończyli studia. ZUS ustalając obowiązek odprowadzania składek, bierze pod uwagę to, że zgodnie z obowiązującymi przepisami uprawnienia studenta ma osoba od daty przyjęcia w poczet studentów uczelni i złożenia ślubowania. Natomiast zainteresowany traci status studenta w dniu ukończenia nauki lub skreślenia z listy studentów. Jeżeli data ta jest późniejsza niż 1 października danego roku kalendarzowego, wówczas zwolnienie z obowiązku ubezpieczeń społecznych obejmuje także okres od 1 października do tej daty. Wszelkie uprawnienia związane z przynależnością do braci studenckiej kończą się zaś w dniu złożenia egzaminu dyplomowego lub ostatniego wymaganego planem studiów egzaminu – w przypadku kierunków lekarskiego, lekarsko-dentystycznego i weterynarii. Z kolei dla studentów farmacji utrata uprawnień studentów liczona jest w dniu zaliczenia ostatniej przewidzianej w planie studiów praktyki.
Podstawa prawna
Art. 2 ustawy z 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 572 ze zm.).
Art. 6 i 12 ust. 1 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1442 ze zm.).
Czy płatnik rozliczy się z ZUS za przerwę w studiach
Właściciel wypożyczalni ze sprzętem turystycznym od dwóch lat zatrudnia studentów. Takie rozwiązanie jest dla niego korzystne, bowiem z tego tytułu nie musi płacić składek na ubezpieczenie społeczne. W tym roku dowiedział się jednak, że jeden z jego zleceniobiorców już obronił tytuł inżyniera. Nie zamierza dalej studiować, bowiem chce trochę zarobić. Czy z tego powodu właściciel punktu ze sprzętem będzie musiał zapłacić daninę do ZUS z tytułu umowy-zlecenia?
Powodem tego jest roczna przerwa w nauce. Okazuje się, że osoba, która ukończyła studia pierwszego stopnia, zachowuje prawa studenta tylko do 31 października tego roku, kiedy ukończyła to kształcenie. Tym samym po tym okresie przedsiębiorca ma obowiązek odprowadzać pełne składki tak jak za każdą osobę pracującą na zasadach ogólnych na podstawie umowy-zlecenia. Dopiero kiedy zainteresowany zostanie przyjęty na studia drugiego stopnia, pracodawca będzie zwolniony z obowiązku opłacania należności.
Podstawa prawna
Art. 2 ustawy z 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 572 ze zm.).
Art. 6 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1442 ze zm.).
Czy student musi mieć ubezpieczenie wypadkowe
Student kierunku medycznego po zakończonych praktykach zawodowych chce dorobić w ośrodku wypoczynkowym. Czy w takiej sytuacji osoba go zatrudniająca musi za niego opłacać składki wypadkowe?
Obowiązek opłacania składek na ubezpieczenie wypadkowe dotyczy tylko osób jednocześnie podlegających ubezpieczeniom emerytalnym i rentowym. W przypadku studentów, którzy nie ukończyli 26. roku życia, nie ma więc obowiązku odprowadzania takich wpłat. Przedsiębiorca nie ma także obowiązku zgłaszać zatrudnionego do ubezpieczenia chorobowego finansowego przez samego zainteresowanego, bowiem ubezpieczenie od tego ryzyka – podobnie jak w przypadku wszystkich umów cywilnoprawnych – jest dobrowolne. Obowiązek ten nie powstaje nawet wówczas, gdy kontrakt jest zawierany pomiędzy podmiotami, które łączy stosunek pracy. Tym samym pracodawca nie ma obowiązku odprowadzania składek chorobowych i wypadkowych. Natomiast studenci medycyny nie są pozbawieni ochrony, bowiem sami się ubezpieczają od następstw nieszczęśliwych wypadków (NNW), korzystając z polisy firmowanej przez ich uczelnię, oraz dodatkowo mają ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej w życiu prywatnym. Ale te dwa ostatnie ubezpieczenia są finansowe przez samych studentów.
Podstawa prawna
Art. 6 i 12 ust. 1 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1442 ze zm.).
Czy zatrudniający pokryje koszt badań pracownika
Właściciel punktu usługowego planuje jeszcze w sierpniu tego roku dodatkowo zatrudnić kilka osób. Ze względu na wysokie koszty pracy prowadzący ten rodzaj działalności chce zatrudnić studentów, żeby nie płacić składek na ubezpieczenie społeczne. Czy będzie musiał jednak zagwarantować badania lekarskie?
Obowiązkiem przedsiębiorcy jest zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków podczas świadczenia usług przez zleceniobiorcę. Jednocześnie osoby fizyczne wykonujące pracę na innej podstawie niż stosunek pracy mają obowiązek poddawania się wstępnym, okresowym, kontrolnym i innym zaleconym badaniom lekarskim w zakresie określonym przez pracodawcę. Zakres badań zależy od rodzaju pracy. Jeżeli zagrożenia związane z warunkami zatrudnienia lub jego przebiegiem są na tyle duże, że nawet do doraźnego wykonywania tych prac są dopuszczane wyłącznie osoby fizyczne z odpowiednim stanem zdrowia i przeszkoleniem bhp, to pracodawca może wymagać od osoby, z którą zawiera umowę cywilną, aby poddała się badaniu lekarskiemu lub szkoleniu w zakresie bhp. Przeważnie koszt tych badań ponosi zleceniodawca. Takie badanie zleceniobiorca może wykonać u każdego lekarza medycyny pracy.
Podstawa prawna
Art. 211, 304, 3041 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.).