Ze względu na wejście w życie nowych przepisów RODO zmieniliśmy sposób
logowania do produktu i sklepu internetowego, w taki sposób aby chronić dane
osobowe zgodnie z najwyższymi standardami.
Prosimy o zmianę dotychczasowego loginu na taki, który będzie adresem
e-mail.
Pracownica przebywająca od roku na trzyletnim urlopie wychowawczym wystąpiła do pracodawcy z wnioskiem o wypłatę nagrody jubileuszowej, bo, jak wyliczyła, jej staż pracy wynosi już 15 lat, co zgodnie z zakładowym regulaminem wynagradzania uprawnia ją do takiej nagrody. Czy pracodawca powinien wypłacić jej nagrodę, a jeśli tak, to kiedy?
Nagroda jubileuszowa nie stanowi świadczenia wynikającego z obowiązujących przepisów prawa pracy, lecz swoje źródło znajduje w przepisach wewnątrzzakładowych, takich jak: regulamin wynagradzania czy zakładowy lub ponadzakładowy układ zbiorowy pracy. Co do zasady, nagroda jubileuszowa ma na celu premiowanie pracowników o długoletnim stażu pracy.
W opisanej sytuacji pracownica nabyła prawo do nagrody jubileuszowej w trakcie urlopu wychowawczego. Podkreślenia wymaga, iż w okresie urlopu wychowawczego jest ona nadal zatrudniona u danego pracodawcy, który udzielił jej tego urlopu. Artykuł 1865 k.p. stanowi jednak iż okres urlopu wychowawczego, w dniu jego zakończenia, wlicza się do okresu zatrudnienia, od którego zależą uprawnienia pracownicze. Oznacza to, iż wypłata nagrody jubileuszowej powinna nastąpić dopiero z dniem zakończenia tego urlopu. Warto wskazać, iż Sąd Najwyższy w uchwale z 19 sierpnia 1992 r. (I PZP 49/92) stwierdził, iż nabycie prawa do nagrody jubileuszowej przez pracownicę korzystającą z urlopu wychowawczego następuje w dniu upływu okresu uprawniającego do tej nagrody. Mając powyższe na uwadze, przede wszystkim trzeba pamiętać o tym, iż okres urlopu wychowawczego jest wliczany do okresu zatrudnienia dopiero po jego zakończeniu.
Do okresu zatrudnienia, który uprawnia do otrzymania nagrody jubileuszowej, wliczane są (poza urlopem wychowawczym) także przerwy w zatrudnieniu spowodowane m.in. nauką w szkole ponadpodstawowej, odbywanej na podstawie skierowania pracodawcy; odbywaniem przez pracownika kary pozbawienia wolności bądź tymczasowym aresztowaniem – jeżeli pracownik został uniewinniony prawomocnym wyrokiem lub postępowanie karne umorzono z powodu braku podstaw oskarżenia, jak również sprzecznym z prawem rozwiązaniem stosunku pracy, gdy pracownikowi przyznano z tego powodu odszkodowanie lub wynagrodzenie.
Urszula MłynarczykW mojej kilkunastoletniej praktyce prawniczej, jednym z najtrudniejszych zagadnień jest prowadzenie z pracownikami negocjacji czy to w zakresie konieczności dokonania zmian u pracodawcy obowiązujących regulacji dotyczących na przykład zmiany regulaminu wynagrodzeń, regulaminu premiowania, zmiany regulaminu pracy w zakresie ustalenia na przykład nowych norm czasu pracy - w każdym przypadku gdy nowe regulacje są niekorzystne dla pracowników a ich wprowadzenie wymaga zmian umów o pracę. Umiejętność negocjowania jest również niezwykle ważna, w każdym przypadku, gdy dotyczy to rozwiązania umowy o pracę , szczególnie gdy przyczyny rozwiązania umowy o pracę leżą po stronie pracodawcy, czy też w przypadku wystąpienia u pracodawcy przypadku mobbingu, molestowania seksualnego czy też naruszenia zasad nierównego traktowania. W każdym z wyżej wymienionych przypadku, jak również w innych sprawach, które mogą wystąpić w ramach zatrudnienia pierwszorzędne znaczenie ma umiejętność prowadzenia rozmów z pracownikami w celu zminimalizowania wystąpienia konfliktu, lub w celu doprowadzenia do rozwiązania konfliktu i przywrócenia u pracodawcy normalnego toku działania i właściwych relacji pomiędzy pracownikami. Jednym z podstawowych obowiązków pracodawcy jest, bowiem zapewnienie normalnych warunków pracy, jak również przeciwdziałanie zjawiskom tworzących negatywną atmosferę. Umiejętność negocjowania i prowadzenia rozmów z pracownikami jest umiejętnością niezbędna, w którą, w mojej ocenie, musi być wyposażony pracownik HR. Pracownicy HR , nawet mając świadomość jak ważne jest kształtowanie prawidłowych zachowań i relacji pomiędzy pracownikami a pracodawcą, skupiają się w swojej pracy przede wszystkim na doskonaleniu znajomości przepisów prawa oraz szkoleniu się w umiejętności ich stosowania traktując to jako quasi „oręż”, który ma zapewnić pracodawcy ochronę prawną przy podejmowaniu działań wobec pracowników. Tymczasem wyłącznie znajomość przepisów prawa jakkolwiek niezbędna w tej pracy to jednak jak wynika z praktyki powinna korespondować z umiejętnościami negocjacyjnymi, gdyż dopiero to połączenie pozwala moim zdaniem wielu konfliktów uniknąć a praktycznie prawie wszystkie rozwiązać.