Przepisy kodeksu pracy nie przewidują możliwości wcześniejszego, jednostronnego wycofania się przez pracodawcę z umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy, jeśli taka możliwość nie została zastrzeżona przed jej zawarciem. W konsekwencji pracodawca będzie zobowiązany płacić pracownikowi nawet jeśli utrzymywanie zakazu straciło dla niego sens ekonomiczny. Możliwość wycofania się z takiego zobowiązania mogłaby mieć miejsce jedynie w sytuacji, gdyby umowa przewidywała prawo jej wypowiedzenia, odstąpienia albo zastrzegała warunek rozwiązujący, po którego spełnieniu zakaz automatycznie przestałby obowiązywać. Poza wymienionymi przypadkami strony mogą rozwiązać zakaz, jeśli porozumieją się co do jego ustania. Na dopuszczalność zastosowania w umowie klauzuli, przewidującej możliwość rozwiązania umowy za wypowiedzeniem, SN wskazał m.in. w wyroku z 26 lutego 2003 r. (I PK 16/02). Pracodawca może również zamieścić w treści umowy klauzulę przewidującą prawo odstąpienia od niej. Prawo takie pracodawca może wykonać poprzez złożenie pracownikowi pisemnego oświadczenia o odstąpieniu. Odstąpienie od umowy powinno być ograniczone wyłącznie do momentu rozwiązania umowy o pracę, zastrzeżenie możliwości odstąpienia w późniejszym terminie może zostać bowiem uznane przez sąd za bezskuteczne.
Podstawa prawna
Art. 1012 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 z późn. zm.).
Art. 395 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Michał Synowiec, radca prawny DLA Piper Wiater sp.k.