Narodowe Święto Niepodległości. Wszystko co powinieneś wiedzieć o 11 listopada

1 Narodowe Święto Niepodległości – polskie święto państwowe obchodzone 11 listopada dla upamiętnienia odzyskania przez Polskę niepodległości w 1918, po 123 latach zaborów (1795–1918); święto zostało ustanowione w 1937, od 1939 nie było obchodzone, przywrócono je w okresie transformacji systemowej w 1989; jest dniem wolnym od pracy.

2 W latach 1919–1936 rocznice odzyskania niepodległości świętowano w Warszawie jako uroczystości o charakterze wojskowym. Organizowano je zazwyczaj w pierwszą niedzielę po 11 listopada. W 1919 roku nie było sprzyjającej sytuacji by uczcić rocznicę odzyskania niepodległości, ponieważ trwały jeszcze wojny o granice Rzeczypospolitej. Pierwszy raz w pełni uroczyście upamiętniono odzyskanie niepodległości 14 listopada 1920. Tego dnia uhonorowano Józefa Piłsudskiego jako zwycięskiego Wodza Naczelnego w wojnie polsko-bolszewickiej wręczając mu buławę marszałkowską

3 Dzień ten jest dniem wolnym od pracy. Główne obchody, z udziałem najwyższych władz państwowych, odbywają się w Warszawie na placu marsz. Józefa Piłsudskiego, przed Grobem Nieznanego Żołnierza. Inne formy obchodów to: Bieg Niepodległości organizowany od 1989 w Warszawie, Koncert Niepodległości organizowany od 2009 roku w Muzeum Powstania Warszawskiego, wykłady i inscenizacje historyczne, koncerty patriotyczne czy parady ulicami miast, np. Marsz Niepodległości w Warszawie, Marsz Patriotów we Wrocławiu, Parada niepodległości w Gdańsku.

Na zdjęciu: Marsz Niepodległości w Warszawie [2013]. Fot. Maciej Suchorabski/GP

4 Data odzyskania niepodległości
Kontrowersyjna pozostaje data odzyskania niepodległości. Odcinają się od niej np. środowiska skupione wokół Kongresu Nowej Prawicy, który organizuje swoje obchody 7 października.
W 1945 ustanowiono Narodowe Święto Odrodzenia Polski, obchodzone 22 lipca, w rocznicę ogłoszenia Manifestu PKWN, i jednocześnie zniesiono Święto Niepodległości. W okresie PRL obchody rocznicy odzyskania niepodległości w dniu 11 listopada organizowane były nielegalnie przez środowiska niepodległościowe w tym piłsudczykowskie. Organizatorzy i uczestnicy tych uroczystości często byli represjonowani przez ówczesne władze państwowe. Wyjątek stanowiły lata 1980–1981, kiedy za sprawą działalności związku zawodowego „Solidarność” przywrócono Świętu Niepodległości należne miejsce w świadomości społecznej. Święto Niepodległości w dniu 11 listopada zostało przywrócone przez Sejm PRL ustawą z 15 lutego 1989 pod nazwą „Narodowe Święto Niepodległości”[17][19].
"Niektórzy z Was z pewnością zapytają, jaką to ważną rolę odgrywała Rada Regencyjna, skoro był przecież marszałek Piłsudski i Legiony. Ano właśnie. Zanim marszałek Piłsudski wrócił do kraju 10 listopada 1918 roku, po pobycie w więzieniu w Magdeburgu, organem, który rządził na ziemiach polskich podczas wojennej zawieruchy i nadzorował m.in. szkolnictwo, administrację, sądownictwo oraz powoływał kolejne rządy była Rada Regencyjna. Rządziła ona w ówczesnym Królestwie Polskim już przez ponad rok na przełomie lat 1917/1918. Była to instytucja odwołująca się do wszystkich Obywateli od Bałtyku aż po Kresy Wschodnie. W skład samej Rady wchodził Arcybiskup warszawski Aleksander Kakowski, książę Zdzisław Lubomirski, a także ziemianin Józef Ostrowski. Do tego działały gabinety premierowskie z ministrami, którzy reprezentowali różne zawody, a także warstwy społeczne: prawników, działaczy społecznych, kupców, fabrykantów, księży czy nawet ludowców, niezależnie od wyznawanych poglądów. Jak widać – pełen przekrój społeczeństwa. Wszyscy byli w stanie połączyć swoje siły w walce o dobro mieszkańców Królestwa Polskiego, a następnie niepodległej od 7 października 1918 roku Polski" - czytamy na stronie Marszu Wolności.