Państwowa Inspekcja Pracy może nakazać pracodawcy wypłatę należnego wynagrodzenia za pracę, a także innego świadczenia przysługującego pracownikowi. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z 18 lipca 2017 r., sygn. akt III SA/Kr 520/17, wyjaśnił, że nakaz zapłaty może być wydany wyłącznie wówczas, gdy obowiązek pracodawcy jest bezsporny i wymagalny już w momencie przeprowadzania kontroli. Inspektor pracy może nakazać wypłatę należnego wynagrodzenia za pracę, gdy należność ta jest wyliczona, jej wysokość i podstawa są bezsporne, a ponadto nie budzi jakiejkolwiek wątpliwości to, że wynagrodzenie rzeczywiście nie zostało wypłacone. Z kolei z wyroku WSA w Szczecinie z 27 kwietnia 2017 r., sygn. akt I SA/Sz 17/17, wynika, że tylko w sytuacji, gdy ocena zdarzeń jednoznacznie wskazuje, iż wynagrodzenie przysługuje konkretnemu pracownikowi i nie zostało mu wypłacone, inspektor pracy może skorzystać z tego rodzaju uprawnień.
W ocenie opisanej sytuacji pomocny może okazać się wyrok WSA w Gliwicach z 3 lutego 2021 r., sygn. akt III SA/Gl 321/20, którym sąd rozstrzygał sprawę o podobnym stanie faktycznym. Sąd przede wszystkim uznał za zasadną decyzję inspektora pracy. Pracodawca nie uzyskał tytułu wykonawczego na potrącenie należności w związku z poniesioną szkodą, nie wykazał wysokości zaistniałej szkody oraz nie uzyskał pisemnej zgody pracownika na dokonanie potrącenia z jego wynagrodzenia. W tych okolicznościach, zdaniem sądu, inspektor pracy miał podstawy do wydania spornego nakazu. Sąd powołał się na art. 91 par. 1 oraz art. 87 kodeksu pracy (dalej: k.p.). Wskazał, że należności inne niż wymienione w art. 87 par. 1 i 7 mogą być potrącane z wynagrodzenia pracownika tylko za jego zgodą wyrażoną na piśmie. Bez zgody pracownika mogą być potrącane z wynagrodzenia za pracę:
  • sumy egzekwowane na mocy tytułów wykonawczych na zaspokojenie świadczeń alimentacyjnych,
  • sumy egzekwowane na mocy tytułów wykonawczych na pokrycie należności innych niż świadczenia alimentacyjne,
  • zaliczki pieniężne udzielone pracownikowi,
  • kary pieniężne przewidziane w art. 108 k.p.;
  • kwoty wypłacone w poprzednim terminie płatności za okres nieobecności w pracy, za który pracownik nie zachowuje prawa do wynagrodzenia.
Można więc stwierdzić, że decyzja inspektora jest zasadna, nie ma bowiem wątpliwości, iż wynagrodzenie przysługuje pracownikowi. Pracodawca bezprawnie wstrzymał jego wypłatę – wytoczenie powództwa przeciwko pracownikowi nie jest bowiem podstawą do niewypłacania wynagrodzenia.
Podstawa prawna
•art. 11 pkt 7, art. 33 ust. 1 ustawy z 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1251)
•art. 87 i art. 91 par. 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1320)