Beata Grzybowska, 32-letnia mieszkanka Łodzi, rok temu podpisała umowę z bezdzietną parą z Warszawy. Poznała małżeństwo przez agencję Elizabeth z Piaseczna, która pośredniczy w kojarzeniu matek zastępczych z ludźmi pragnącymi dziecka. Za 30 tys. zł zgodziła się wynająć swój brzuch i urodzić dziecko, które genetycznie nie będzie miało z nią nic wspólnego. Wszystko wydawało się proste, jednak w trakcie ciąży łodzianka pokochała dziecko. I chociaż zaraz po porodzie je oddała, teraz mówi z przekonaniem: "Ono jest moje."
Kiedy na początku czerwca opisywaliśmy w DZIENNIKU historię Grzybowskiej, nie chciała podać nazwiska. Nazwaliśmy ją wówczas Bożeną K. Wtedy też oświadczyła, że rezygnuje z walki o dziecko dla jego dobra. Dziś zgadza się pokazać twarz i mówi otwarcie: "Poruszę niebo i ziemię, żeby odzyskać syna. "Pomaga jej znana łódzka adwokat Maria Wentlandt-Walkiewicz.
Po przeciwnych stronach staną matka, która urodziła dziecko i biologiczny ojciec chłopca. Zupełnie z boku zostanie za to żona mężczyzny, która teraz wychowuje dziecko jako matka. Kto ma rację w tym sporze? Czyje jest dziecko? Czy ból Barbary Grzybowskiej jest realny? Co będą czuć rodzice chłopca, gdy sąd zdecyduje o jego powrocie do surogatki? A to bardzo prawdopodobne, bo według polskiego prawa matką jest kobieta, która urodziła dziecko. "Ci rodzice żyją w potwornym strachu. Gdyby odebrano im chłopca, doświadczyliby dokładnie tego samego, czego doświadczają ludzie tracący dziecko" - mówi psycholog Małgorzata Ohme.
Do dramatu nie doszłoby, gdyby macierzyństwo zastępcze regulowane było prawem. Ale ciągle nie ma na to zgody. Jarosław Gowin, poseł PO i autor pierwszego projektu ustawy bioetycznej, który jest za jego całkowitym zakazem, mówi: "Ta historia to dowód, jak pilna jest potrzeba uregulowania tych kwestii." Jest przekonany, że sąd powinien przyznać rację kobiecie, która urodziła dziecko.
Czytaj więcej na dziennik.pl.
