Rozkazem personalnym komendant główny policji obniżył funkcjonariuszowi o 30 proc. dodatek służbowy. Jako uzasadnienie tej decyzji podał, że Marian U. przebywał 188 dni na zwolnieniu lekarskim i choroba nadal trwa. Wobec tego funkcjonariusz nie wykonuje swoich służbowych czynności. Powoduje to zwiększenie dodatkowych zajęć innych funkcjonariuszy. Od tej decyzji policjant złożył odwołanie. W uzasadnieniu podał, że nie zaszły szczególne okoliczności upoważniające przełożonego do obniżenia mu dodatku służbowego. Organ II instancji nie znalazł podstaw do uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia i utrzymał je w mocy. Policjant od tej decyzji wniósł skargę do WSA w Warszawie. Ten uznał ją za uzasadnioną i uchylił decyzje obu instancji wyrokiem z 22 marca 2011 r. (nie jest on prawomocny).
W uzasadnieniu sąd wskazał, że zasadny jest zarzut skarżącego, zgodnie z którym art. 121 ust. 1 ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji (t.j. Dz.U. z 2007 r. nr 43, poz. 277 z późn. zm.) ma charakter ochronny i gwarancyjny. Stanowi on, że policjant w razie choroby otrzymuje uposażenie zasadnicze, dodatki do uposażenia o charakterze stałym i inne należności pieniężne.
Obniżenie tych świadczeń jest możliwe tylko w okresie zmian mających wpływ na uprawnienie do ich uzyskania i ich wysokość. Taką okolicznością nie jest choroba funkcjonariusza. Przykładem zmiany, którą ma na myśli ustawodawca jest np. zmiana stawek zaszeregowania.
Powyższy pogląd sądu potwierdza także treść delegacji ustawowej zawartej w art. 121 ust. 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem minister właściwy do spraw wewnętrznych może w drodze rozporządzenia ograniczyć w całości lub w części wypłatę niektórych dodatków do uposażenia w okresie choroby, urlopu okolicznościowego albo pozostawania policjanta bez przydziału służbowego (uwzględniając rodzaje i wysokość dodatków, których wypłata ma podlegać ograniczeniu).
Minister spraw wewnętrznych i administracji nie skorzystał jednak z tego uprawnienia i nie wydał wspomnianego rozporządzenia.
SYGN. AKT II SA/Wa 1875/10