Gminy powinny dostosować formularz wypełniany przez osoby ubiegające się o Kartę Dużej Rodziny (KDR) do nowych przepisów regulujących jej funkcjonowanie.
Co do zasady od 1 sierpnia 2017 r. wzór wniosku o wydanie tego dokumentu nie jest już określany w rozporządzeniu, bo to wskazuje jedynie, jakie dane powinny być w nim zawarte. W związku z tym samorządy opracowały własne formularze lub korzystały z tego, który przedstawił resort rodziny. Jednak z początkiem 2018 r. weszła w życie nowelizacja ustawy z 5 grudnia 2014 r. o Karcie Dużej Rodziny (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1832 ze zm.).
Przewiduje m.in., że dokument uprawniający do zniżek może mieć formę aplikacji na telefon. W efekcie wnioski wymagają zmiany, a to, jak powinny wyglądać, określa rozporządzenie ministra rodziny, pracy i polityki społecznej z 19 grudnia 2017 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu unieważniania KDR, wzorów graficznych oraz szczegółowego zakresu informacji, jakie mają być zawarte we wniosku o KDR (Dz.U. poz. 2449).
Zgodnie z nim w formularzu powinno znaleźć się wskazanie, czy karta ma być wydana w formie tradycyjnej, czy elektronicznej. Kolejne kwestie, które należy uwzględnić we wniosku, dotyczą tego, czy członek rodziny ma już tradycyjny dokument i ubiega się o aplikację na telefon (oraz odwrotnie). Co istotne, w przypadku wnioskowania o dokument elektroniczny obowiązkowe będzie podanie numeru telefonu komórkowego oraz adresu e-mail członka rodziny wielodzietnej. Dodatkowo rodzic lub jego małżonek będzie mógł zaznaczyć, czy chce, aby na jego smartfonie były dostępne e-karty jego dzieci.
Etap legislacyjny
Rozporządzenie obowiązuje od 1 stycznia 2018 r.