Pochodził z rodziny o muzycznych tradycjach. Pierwsze koncerty zaczął dawać w wieku kilkunastu lat. W 1937 roku został laureatem VIII nagrody na III Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Po tym sukcesie występował w wielu polskich miastach i za granicą.
W czasie okupacji grywał na koncertach konspiracyjnych i brał udział w spotkaniach patriotycznych. Podczas powstania warszawskiego dał ponad 30 występów. Po zakończeniu wojny wznowił karierę artystyczną. Występował w Europie, Ameryce Południowej i w Japonii. Wiele razy był solistą Orkiestry Filharmonii Narodowej w trakcie jej koncertów zagranicznych. Wykonywał głównie dzieła Chopina, ale także utwory Bacha, Szymanowskiego i Prokofjewa.
Kształcił pianistów. Był jednym z założycieli Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Sopocie. Wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie. Wielokrotnie prowadził kursy mistrzowskie, m.in. w Annecy, Hamburgu, Bonn, Kolonii, Darmstadcie, Mannheimie i Tokio. Był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności. W 1995 otrzymał doktorat honorowy Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina. W 2000 roku przeszedł na emeryturę.