Tak uważa osoba, która złożyła skargę konstytucyjną do Trybunału Konstytucyjnego (sygn. akt SK 19/17). Zakwestionowała w niej par. 13 ust. 2 pkt 9 w związku z par. 32 ust. 2 rozporządzenia ministra gospodarki pracy i polityki społecznej z 15 lipca 2003 r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 1110). Zgodnie z nim orzeczenie o stopniu niepełnosprawności zawiera symbol przyczyny uszczerbku na zdrowiu (poszczególne z nich są wskazane w par. 32 ust. 2 rozporządzenia).
To właśnie na podstawie tego przepisu w dokumencie wydanym skarżącemu przez miejski zespół ds. orzekania o niepełnosprawności znalazł się symbol niepełnosprawności 02-P oznaczający choroby psychiczne. Od tego orzeczenia wniósł odwołania do organów wyższej instancji – najpierw do wojewódzkiego zespołu, a potem sądu rejonowego i apelacyjnego – domagając się wydania go bez symbolu. Jednak zostały one oddalone.
Skarżący wystąpił więc do trybunału o stwierdzenie niekonstytucyjności wspomnianych przepisów rozporządzenia ze względu na ograniczenie prawa do prywatności i „autonomii informacyjnej”. Jego zdaniem nie spełniają one formalnego warunku ograniczenia tych praw w drodze ustawy, a wskazanie w orzeczeniu symbolu przyczyny niepełnosprawności nie służy realizacji celu, jakim jest aktywizacja zawodowa osób z dysfunkcjami, bo naraża je na stygmatyzację zawodową.
Ponadto skarżący wskazuje, że ujawnienie przyczyny uszczerbku na zdrowiu nie jest niezbędne dla zabezpieczenia interesów osoby niepełnosprawnej. Wynika to z tego, że skorzystanie przez nią z uprawnień zawartych w ustawie z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2046 ze zm.), takich jak skrócony czas pracy czy urlop wypoczynkowy, jest uwarunkowane przedstawieniem pracodawcy orzeczenia o stopniu niepełnosprawności pracownika. Natomiast umieszczenie symbolu służy jedynie polepszeniu sytuacji ekonomicznej pracodawcy. Skarżący swój zarzut uzasadnia tym, że zatrudnianie osób z wymienionymi w przepisach schorzeniami (w tym m.in. choroby psychicznej) pozwala obniżyć 6-proc. wskaźnik niepełnosprawnych pracowników, który jeśli nie jest spełniony, skutkuje koniecznością dokonywania wpłat na PFRON.