W piśmie resort wskazuje, że przesądza o tym brzmienie art. 17 ust. 1 ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1456 ze zm.). Zgodnie z nim wsparcie przysługuje matce, ojcu, opiekunowi faktycznemu, osobie będącej rodziną zastępczą spokrewnioną z dzieckiem oraz innym osobom obciążonym względem niego obowiązkiem alimentacyjnym. Jednak tylko w przypadku tej ostatniej grupy opiekunów art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy zawiera dodatkowy warunek: nie mogą one otrzymać wsparcia, jeśli mają znaczny stopień niepełnosprawności.
Resort pracy wyjaśnia, że przepis ten w jednoznaczny i precyzyjny sposób określa, jakiego opiekuna dotyczy negatywna przesłanka związana z występowaniem uszczerbku na zdrowiu. Dlatego decyzje gmin, które odmawiają rodzicowi, opiekunowi faktycznemu lub rodzicowi zastępczemu spokrewnionemu z dzieckiem świadczenia pielęgnacyjnego, są rozstrzygnięciami nieprawidłowymi, wydanymi bez podstawy prawnej.
Do takiej właśnie sytuacji doszło w Gdańsku, gdzie wsparcie zostało odebrane matce zajmującej się niepełnosprawnym dzieckiem, po tym jak sama zachorowała i otrzymała orzeczenie zaliczające do znacznego stopnia dysfunkcji zdrowotnej. Decyzja ta była uzasadniana m.in. tym, że rodzic sam wymaga opieki i pomocy w codziennej egzystencji.
To właśnie po zaistnieniu tego przypadku MPiPS postanowiło zwrócić się do gmin o to, aby przestrzegały obowiązujących przepisów i prawidłowo przyznawały świadczenia pielęgnacyjne.
1000 zł miesięcznie wynosi świadczenie pielęgnacyjne