Czy można otrzymywać tę formę pomocy finansowej mieszkając poza Polską lub chociaż kwotę stanowiącą różnicę między świadczeniem polskim, i tym z innego kraju?
Niestety, jeśli cała rodzina przebywa na terytorium innego państwa, nie ma możliwości, aby otrzymała pieniądze na dzieci z programu 500+. Bez znaczenia jest przy tym, że wszyscy jej członkowie zachowali polskie obywatelstwo, są nadal formalnie zameldowani w kraju i że nie wyjechali z Polski na stałe. Co do zasady 500+ przysługuje bowiem osobom mieszkającym na terenie Polski.
W takim przypadku nie stosuje się też unijnych przepisów dotyczących koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. Są to reguły służące ustaleniu, który kraj jest w pierwszej kolejności właściwy do wypłaty wsparcia na dzieci wtedy, gdy jeden z członków rodziny przebywa poza Polską, w jednym z krajów UE lub w Szwajcarii, Norwegii, Islandii albo Liechtensteinie (np. ojciec wyjechał do pracy za granicę, a matka z dziećmi została w kraju).
Jeśli jednak cała rodzina przebywa np. w Hiszpanii, nie ma podstaw do uwzględnienia tych regulacji. W konsekwencji świadczenia na dzieci przysługują jej tylko na podstawie hiszpańskich przepisów – w wysokości, jaka w tym kraju obowiązuje i po spełnieniu wymaganych przez tamtejsze przepisy kryteriów dochodowych.
Chwilowy powrót dziecka do domu nie uprawnia do 500+
Chwilowy powrót dziecka do domu nie uprawnia do 500+

Zobacz również
Jednocześnie, jeśli sytuacja rodzinna nie jest objęta przepisami o koordynacji, to nie może również nastąpić wypłata dodatku dyferencyjnego. Jest to specjalne wyrównanie, które przysługuje, gdy w wyniku stosowania unijnego prawa okazuje się, że kraj z pierwszeństwem w wypłacie świadczeń ma je niższe niż ten, który jest zobowiązany do tego jako drugi. Aby więc rodzina mogła uzyskać wsparcie w możliwie najwyższej kwocie, wypłacany jest jej wspomniany dodatek stanowiący różnicę między wyższym i niższym świadczeniem.
Generalną zasadą jest, że pieniądze z programu 500+ przysługują rodzinom zamieszkałym w kraju
Podstawa prawna
Art. 1 ust. 3 i art. 16 ustawy z 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz.U. poz. 195 ze zm.).