Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
Sąd może skontrolować, czy postępowanie, w którym firma starała się o możliwość spłacania długu na rzecz PFRON w częściach i umorzenie odsetek od niego, zostało prawidłowo przeprowadzone. Nie może natomiast zmieniać decyzji.
Tak uznał Naczelny Sąd Administracyjny (NSA), który rozpatrywał skargę złożoną przez jedną z firm. Starała się ona o umorzenie odsetek oraz rozłożenie na raty należności z tytułu obowiązkowych wpłat na fundusz, których nie dokonała w latach 2009–2011. Jako powód zaległości przedstawiała trudną sytuację finansową, wynikającą z nieterminowego regulowania pieniędzy przez kontrahentów oraz sezonowy charakter prowadzonej działalności gospodarczej. Jednak prezes PFRON odmówił udzielenia ulg, o które zabiegała.
Uzasadniał to tym, że firma nie spełnia wymogów wskazanych w art. 49 ust. 5a–5c ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 127, poz. 721 ze zm.). Wspomniane przepisy wyraźnie wskazują bowiem, w jakich przypadkach odsetki są umarzane przez prezesa PFRON. Dotyczy to tylko sytuacji, gdy są one całkowicie nieściągalne, a w odniesieniu do skarżącej spółki taka okoliczność nie zaistniała. Z kolei decyzja o rozłożeniu należności na raty może być podjęta w przypadku uzasadnionym ważnym interesem pracodawcy lub interesem publicznym. Tyle, że w toku przeprowadzonej analizy sytuacji firmy, prezes PFRON uznał, iż wskazywane przez nią okoliczności nie stanowią wystarczającego powodu do wydania decyzji o rozłożeniu płatności na raty.
Podobne stanowisko zajął też minister pracy i polityki społecznej, do którego odwołał się pracodawca, a następnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. W wyroku wydanym 25 czerwca 2013 r. (sygn. akt III SA/Wa 3414/12) wskazał, że decyzja o rozłożeniu na raty należności ma charakter uznaniowy, a zarówno prezes PFRON, jak i potem minister pracy prawidłowo ustalili na podstawie zebranych dowodów stan fatyczny i właściwie dokonali jego oceny.
Firma nie pogodziła się z takim rozstrzygnięciem i złożyła skargę kasacyjną do NSA. Zarzuciła w niej przekroczenie granic uznania administracyjnego oraz błędne ustalenie stanu faktycznego. NSA oddalił jednak jej skargę, podkreślając, że WSA w Warszawie nie naruszył prawa.
– Wniosek o umorzenie odsetek jest sprawą uznania administracyjnego i sąd może dokonać jedynie kontroli prawidłowości wydanej decyzji w tej kwestii, a nie może jej zmieniać – uzasadniała Barbara Rennert, sędzia NSA.
ORZECZNICTWO
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29 stycznia 2016 r., sygn. akt II FSK 3032/13.
