W sierpniu 2009 r. ubezpieczony wraz z kolegami spożywał alkohol. Mimo to zdecydował się wsiąść za kierownicę. W czasie podróży doszło jednak do wypadku drogowego. W jego efekcie samochód zainteresowanego uderzył w drzewo. Policja ustaliła, że jego sprawcą był inny kierowca. W czasie postępowania wyjaśniającego ustalono jednak, że wnioskodawca kierował samochodem, mając 1,9 promila alkoholu etylowego we krwi. W efekcie wypadku osoba ta była niezdolna do pracy przez rok.
W sprawie tego zdarzenia sąd rejonowy wydał wyrok. Uznał on ubezpieczonego winnym popełnienia przestępstwa z art. 178a ustawy z 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz.U. nr 88, poz. 553 z późn. zm.). Wydając to orzeczenie, sędziowie wskazali, że nie powinien stracić prawa do zasiłku.
Inaczej sprawę ocenił ZUS, odbierając mu prawo nie tylko do zasiłku chorobowego, lecz także do świadczenia rehabilitacyjnego. Jako podstawę takiej decyzji wskazał art. 15 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych w razie choroby i macierzyństwa (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 77, poz. 512 z późn. zm.). Zgodnie z nim zasiłek chorobowy nie przysługuje, i to za cały okres choroby, jeżeli niezdolność do pracy jest efektem popełnienia umyślnego przestępstwa lub wykroczenia.
Zainteresowany odwołał się od tej decyzji. Sąd I instancji przyznał mu rację. Wskazał, że zebrany materiał dowodowy nie potwierdza, że przyczyną wypadku był fakt bycia pod wpływem alkoholu. ZUS złożył apelację, twierdząc, że ubezpieczony był pijany, więc zasiłek chorobowy mu się nie należy. Sąd II instancji zgodził się z oceną wypadku dokonaną przez ZUS.
Ubezpieczony złożył kasację od tego wyroku. Sąd Najwyższy (SN) po zbadaniu sprawy uznał, że zasługuje ona na rozpatrzenie. Tym samym uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia. Sędziowie SN uznali bowiem, że sam fakt naruszenia przez uczestnika ruchu tzw. reguły ostrożności nie wystarczy, aby przypisać mu spowodowanie wypadku. Tym samym zainteresowany zachował prawo do zasiłku.
ORZECZNICTWO
Wyrok z 19 grudnia 2012 r., sygn. akt I UK 320/12.