Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
Wyposażenie niepełnosprawnego pracownika, który jest zatrudniony na stanowisku portiera, w dodatkowy sprzęt monitorujący nie może być uznane za element przystosowania miejsca pracy do jego potrzeb. Dlatego firma nie może pokryć tego wydatku ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (ZFRON).
Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny (WSA) w Łodzi, który odrzucił skargę w sprawie dotyczącej odmowy wydania zaświadczenia o pomocy de minimis. Wniosek o jego uzyskanie złożyła spółka, która z pieniędzy zgromadzonych na ZFRON kupiła elektroniczne urządzenia i systemy alarmowe, w tym m.in. wodoodporne minikamery z rejestratorem. Ich użytkownikami mieli być niepełnosprawni pracownicy chroniący obiekty uniwersytetu. Następnie firma, zgodnie z obowiązującymi przepisami, wystąpiła do urzędu skarbowego o wydanie zaświadczenia zaliczającego ten wydatek do pomocy de minimis. Jednak dyrektor izby skarbowej odmówił jego wydania.
W swoim postanowieniu wskazał, że poniesiony przez pracodawcę koszt nie spełnia kryteriów przeznaczenia środków ZFRON, które reguluje rozporządzenie ministra rodziny i pracy społecznej z 19 grudnia 2007 r. (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 1023). Zgodnie z nim pieniądze z funduszu mają być wydawane na przystosowanie otoczenia stanowiska pracy do potrzeb osoby niepełnosprawnej. Poniesiony wydatek musi też być uzasadniony spodziewanym zmniejszeniem lub wyeliminowaniem ograniczeń zawodowych wynikających z niepełnosprawności pracownika. Fiskus podkreślił, że trudno uznać, aby wspomniane cele były realizowane poprzez zainstalowanie na ramieniu pracownika system monitoringu, czyli minikamery z rejestratorem. Dodał, że firma nie wykazała, w jaki sposób taki sprzęt zmniejszy uciążliwości wykonywania czynności zawodowych spowodowane niepełnosprawnością przez pracowników ochrony. Zdaniem urzędu skarbowego zakupionych urządzeń nie można też potraktować jako zwiększających bezpieczeństwo pracownika. Stanowią one bowiem raczej element kontroli i jakości jego pracy czy liczby wykonywanych patroli.
Po tym, gdy negatywne rozstrzygnięcie zostało podtrzymane przez dyrektora izby skarbowej, firma złożyła skargę do WSA w Łodzi. Zarzuciła w niej organom niższej instancji błędną wykładnię przepisów, ale sąd nie uwzględnił jej zastrzeżeń. WSA stwierdził, że samo poniesienie wydatku ze środków ZFRON na wyposażenie stanowiska pracy dla niepełnosprawnego podwładnego nie jest wystarczające dla uznania, że koszt ten stanowi pomoc publiczną. W ocenie sądu, w świetle par. 2 ust. 1 pkt 1 lit. a rozporządzenia z 19 grudnia 2007 r. nie ma podstaw, aby uznać, że sprzęt zakupiony dla osoby wykonującej pracę portiera jest przystosowaniem otoczenia stanowiska pracy do potrzeb osób niepełnosprawnych. Podobnie jak fiskus, również WSA wskazał, że nabyte minikamery mają pełnić funkcję kontroli świadczonej przez ochroniarzy pracy.
ORZECZNICTWO
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 10 października 2016 r., sygn. akt I SA/Łd 691/16.
