Niepełnosprawny może liczyć na przywileje w miejscu pracy, między innymi na krótszy czas pracy i zakaz zatrudniania w nadgodzinach, dodatkową przerwę w ciągu dnia oraz dłuższy urlop wypoczynkowy. O prawach przysługujących niepełnosprawnemu pracownikowi szerzej przeczytasz tutaj>> Osoba niepełnosprawna może także starać się o szereg świadczeń.
Zasiłek i dodatek do zasiłku rodzinnego. Do zasiłku rodzinnego mają prawo rodzice niepełnosprawnego dziecka, ale także osoba dorosła, która kontynuuje naukę, jednak nie dłużej niż do ukończenia 24 roku życia. Zasiłek przysługuje, jeżeli przeciętny miesięczny dochód rodziny w przeliczeniu na osobę nie przekracza kwoty 674 zł, a w przypadku rodziny z dzieckiem niepełnosprawnym – 764 zł. Samo świadczenie do 31 października 2017 roku wynosi:
- 95 zł miesięcznie na dziecko, które nie skończyło 5 lat,
- 124 zł miesięcznie na dziecko, które ma powyżej 5 lat, ale nie ukończyło 18. roku życia,
- 135 zł miesięcznie na dziecko, które ukończyło 18 lat, do jego 24. urodzin.
Ponadto do zasiłku przysługuje dodatek - związany z kształceniem i rehabilitacją niepełnosprawnego dziecka - który wynosi 80 zł miesięcznie, gdy dziecko nie skończyło 5 lat, lub 100 zł miesięcznie do 24. urodzin.
Zasiłek pielęgnacyjny. Ponadto, w celu częściowego pokrycia wydatków, jakie ponoszą opiekunowie osób niepełnosprawnych, został im przyznany zasiłek pielęgnacyjny w wysokości 153 zł miesięcznie. Przysługuje on niepełnosprawnemu dziecku, a także osobie niepełnosprawnej w wieku powyżej 16 roku życia, o znacznym stopniu niepełnosprawności oraz osobie niepełnosprawnej w wieku powyżej 16 roku życia o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, powstałej przed 21 roku życia. Świadczeni otrzyma również senior, który ukończył 75 lat.
Jednak osoba, która ma prawo do zasiłku pielęgnacyjnego, nie otrzyma dodatku pielęgnacyjnego - przyznawanemu osobom uznanym za całkowicie niezdolne do pracy oraz samodzielnej egzystencji, albo osobom po 75 roku życia. Wynosi on 208,79 złmiesięcznie.
Renta socjalna. Zarówno osoby legitymujące się pełną, jak i czasową niezdolnością do pracy mogą starać się o rentę socjalną. Świadczenie przysługuje osobom pełnoletnim, jeśli niezdolność powstała przed ukończeniem 18. roku lub w trakcie nauki do ukończenia 25. roku życia.
Renta socjalna wynosi 84 proc. minimalnej emerytury, czyli od marca 2017 roku 840 zł. Zobacz, komu nie przysługuje renta socjalna>>
Renta z tytułu niezdolności do pracy. Osoba, która stała się niezdolna do pracy (trawle lub czasowo) już po ukończeniu 25. roku życia, może otrzymać rentę z tytułu niezdolności do pracy. Zasadniczo niezdolność powinna powstać w wymaganych okresach składkowych lub nieskładkowych (zależnych od wieku, kiedy niezdolność powstała) albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. Ile wynoszą okresy składkowe i nieskładkowe dla renty, dowiesz się tutaj>>
W przypadku osób, które uległy wypadkowi w pracy, nie jest wymagany warunek posiadania odpowiedniego stażu składkowego i nieskładkowego. Jakie jeszcze świadczenia przysługują po wypadku przy pracy, dowiesz się tutaj>>
Ponadto osobie, która spełnia warunki wymagane do uzyskania renty z tytuły niezdolności do pracy, może też przysługiwać renta szkoleniowa, o ile uzyska ona orzeczenie o celowości przekwalifikowania zawodowego ze względu na niezdolność do pracy w dotychczasowym zawodzie. Zasadniczo jest przyznawana na okres 6 miesięcy, ale może zostać wydłużona na wniosek starosty do 36 miesięcy. Starosta ma prawo także skrócić okres 6 miesięcy, jeśli zawiadomi organ rentowy o braku możliwości przekwalifikowania danej osoby do innego zawodu lub o tym, że rencista nie poddaje się przekwalifikowaniu zawodowemu.