Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
Wydatkowanie środków przeznaczonych np. na opiekę medyczną dla pracowników z dysfunkcjami zdrowotnymi musi odbywać się bezpośrednio z rachunku zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (ZFRON).
Tak uznał Naczelny Sąd Administracyjny (NSA), który oddalił skargę kasacyjną pracodawcy. Z pieniędzy zgromadzonych w ramach funduszu opłacił on koszty specjalistycznej opieki medycznej, poradnictwa oraz usług rehabilitacyjnych dla pracowników. Firma wystąpiła następnie do urzędu skarbowego o uznanie tego wydatku za pomoc de minimis. Fiskus odmówił jednak wydania zaświadczenia to potwierdzającego, ponieważ pracodawca wydał na pomoc dla pracowników pieniądze z rachunku własnego, a dopiero potem przelał na niego odpowiednią kwotę z konta ZFRON.
Urząd skarbowy powołał się w swojej decyzji na art. 33 ust. 3 pkt 2a ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 127, poz. 721 ze zm.). Zgodnie z nim przedsiębiorstwo, które ma status zakładu pracy chronionej, jest zobowiązane do wydatkowania środków funduszu wyłącznie z jego rachunku bankowego.
Podobnie uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny (WSA) w Gorzowie Wielkopolskim (sygn. akt I SA/Go 603/12). W uzasadnieniu wyroku wskazał dodatkowo na treść par. 9 ust. 2a rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej z 19 grudnia 2007 r. o ZFRON (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1300 ze zm.). Na jego podstawie nie uznaje się za dokonanie wydatku ze środków funduszu takiego kosztu, który został sfinansowany z innych pieniędzy niż zgromadzone na rachunku wskazanym w wspomnianym art. 33 ust. 3 pkt 2a ustawy.
WSA podkreślił przy tym, że przy kwalifikacji danego wsparcia finansowego jako pomocy de minimis ważne jest źródło jego sfinansowania. Pieniądze z konta obrotowego pracodawcy są jego środkami własnymi. Zgromadzone na rachunku ZFRON są zaś środkami publicznymi. Dlatego należy uznać, że wydatki pokrywane z własnego konta nie stanowią pomocy de minimis nawet wtedy, gdy cel ich przeznaczenia jest zgodny z przepisami rozporządzenia z 19 grudnia 2007 r.
Firma nie zgodziła się z tym wyrokiem i w skierowanej do NSA skardze przedstawiła zarzut, że par. 9 ust. 2a rozporządzenia narusza zapisy ustawy rehabilitacyjnej. Sąd podzielił jednak wykładnię przepisów zaprezentowaną przez WSA. Wskazał, że istotą sporu w skardze kasacyjnej była ocena prawidłowości dysponowania pieniędzmi ZFRON. Zdaniem NSA przepisy wprost stanowią o obowiązku wydatkowania środków przeznaczonych na rehabilitację bezpośrednio z rachunku ZFRON, co w sprawie będącej przedmiotem skargi nie miało miejsca. Skoro zaś ta okoliczność ma kluczowe znaczenie dla możliwości ubiegania się o zaświadczenie o udzieleniu pomocy de minimis, urząd skarbowy prawidłowo odmówił prawa do jego uzyskania.
Ważne
ZFRON jest tworzony ze środków pochodzących z części zaliczek na PIT oraz ulg podatkowych, w tym od nieruchomości oraz czynności cywilnoprawnych
ORZECZNICTWO
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 marca 2015 r., sygn. akt II FSK 428/13.
