Dofinansowanie do dojazdów do pracy. Kto może liczyć na zwrot kosztów?

Prawo pracy nie nakłada na pracodawcę obowiązku finansowania zatrudnionym dojazdów do pracy. Przepisy wskazują jednak sytuacje, w których refundacja takich kosztów jest dopuszczalna lub wręcz wymagana. Dotyczy to przede wszystkim:

  • pracowników delegowanych poza stałe miejsce pracy, np. w ramach podróży służbowej lub czasowego oddelegowania do innej miejscowości,
  • osób zatrudnionych w administracji publicznej, służbie cywilnej lub jednostkach samorządowych, o ile przewidują to przepisy wewnętrzne,
  • przypadków, gdy zwrot kosztów dojazdu został zapisany w umowie o pracę, regulaminie wynagradzania lub układzie zbiorowym.

Dofinansowanie dojazdów: czy jest benefitem pracowniczym?

Wielu pracodawców oferuje swojej kadrze dofinansowanie dojazdów do pracy dobrowolnie, traktując je jako element pakietu benefitów pozapłacowych. Przedsiębiorcy mogą finansować dojazdy m.in.:

  • ze środków własnych,
  • z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych,
  • w ramach programów aktywizacyjnych lub wsparcia z Funduszu Pracy (np. przy zatrudnianiu osób skierowanych przez urząd pracy).

Jak to wygląda w praktyce? Najczęściej spotykane formy wsparcia to dopłata do biletu miesięcznego, ryczałt paliwowy albo zwrot kosztów na podstawie przedstawionych dokumentów.

Ulga podatkowa za dojazdy do pracy – komu przysługuje?

Warto pamiętać o ulgach podatkowych. Zatrudnieni, którzy dojeżdżają do pracy z innej miejscowości, mogą skorzystać z tzw. podwyższonych kosztów uzyskania przychodu. Dzięki temu mogą obniżyć podstawę opodatkowania, a tym samym zwiększyć wynagrodzenie netto. Obowiązujące limity wynoszą:

  • 250 zł miesięcznie (3000 zł rocznie) - dla pracowników mieszkających i pracujących w tej samej miejscowości,
  • 300 zł miesięcznie (3600 zł rocznie) - dla osób dojeżdżających z innej miejscowości (przy jednej umowie o pracę),
  • 450 zł miesięcznie (5400 zł rocznie) - w przypadku co najmniej dwóch stosunków pracy.

Nie każdy pracownik może skorzystać z ulgi. Podwyższone koszty uzyskania przychodu przysługują tylko wtedy, gdy:

  • pracownik nie otrzymuje zwrotu kosztów dojazdu od pracodawcy,
  • nie jest wypłacany dodatek za rozłąkę,
  • koszty dojazdu są odpowiednio udokumentowane, np. imiennym biletem okresowym.

Warto pamiętać, że wydatki poniesione na paliwo, przejazdy taksówką czy jednorazowe bilety komunikacji miejskiej nie są uwzględniane przy ustalaniu podwyższonych kosztów.