Kuryłowicz zginął w poniedziałek w katastrofie awionetek w Hiszpanii. Miał 62 lata. Był jednym z najwybitniejszych polskich architektów, wielokrotnie nagradzanym w kraju i za granicą.
"Człowiek renesansu" - tak Stefana Kuryłowicza określił jego przyjaciel, architekt z Gdyni i wiceprezes do spraw gospodarczych SARP Zbigniew Reszka.
Reszka wspomina, że profesor projektując bardzo sprawnie współpracował z inwestorami, a przy każdym ze swych projektów zachowywał własny styl. "Każdy z nich jest inny, lecz we wszystkich czuć jego styl. Jego budynki nie starzeją się. Niektóre z nich tuż po powstaniu wywoływały kontrowersje, ale po jakimś czasie - po roku czy dwóch - okazywało się, że świetnie wpisują się w otoczenie. Profesor zmienił polską architekturę, poczynając od lat 90." - powiedział PAP Reszka, zwracając uwagę, że właśnie w budynkach zaprojektowanych przez Kuryłowicza realizuje się obecnie wiele polskich reklam.
"Świetnie jeździł na nartach, jego pasją od wielu lat było też latanie. Był znany z tego, że bardzo dobrze się ubierał"
Swą wiedzę Kuryłowicz pragnął przekazywać młodszym. "Pisał masę książek poświęconych architekturze, wychował wielu świetnych architektów młodszego pokolenia" - opowiadał Reszka.
Architekt wspominał też, jakim człowiekiem profesor był prywatnie. "Stefan biegał na dziesięć kilometrów, w których często pokonywał młodszych od siebie. Świetnie jeździł na nartach, jego pasją od wielu lat było też latanie. Był znany z tego, że bardzo dobrze się ubierał" - opowiadał Reszka.
"Jestem wstrząśnięty, przybity" - tak na wiadomość o śmierci profesora zareagował przewodniczący Rady Podlaskiej Okręgowej Izby Architektów RP Stanisław Łapieński-Piechota.
Jak przypomniał, Kuryłowicz był twórcą projektu stadionu miejskiego w Białymstoku, w 2007 r. koncepcja jego biura wygrała w konkursie ogłoszonym przez władze miejskie. Budowa obiektu trwa już od ponad roku. Łapieński-Piechota zasiadał w komisji konkursowej wybierającej koncepcję nowego stadionu. "To był najlepszy projekt. Nie jest to projekt tuzinkowy. Spełnił wszystkie oczekiwania, jakie wtedy miało miasto" - wspominał w rozmowie z PAP.
"Profesor przylatywał tu swoim samolotem, ja mu zazdrościłem, że nie musi się tłuc po tej warszawskiej szosie (trasa Warszawa-Białystok). Szybciutko przyleciał, popatrzył, powiedział co trzeba..." - opowiadał Łapieński-Piechota.
"Szok, niedowierzanie, poczucie wielkiej straty - takie uczucia dominują w Politechnice Warszawskiej po tragicznej wiadomości o śmierci Kuryłowicza - jednego z najwybitniejszych polskich architektów, profesora Politechniki Warszawskiej, twórcy i organizatora Samodzielnej Pracowni Architektury Przemysłowej i Wielkoprzestrzennej na Wydziale Architektury" - powiedziała PAP rzeczniczka Politechniki Ewa Chybińska.
Kuryłowicz był laureatem bardzo wielu nagród
Stefan Kuryłowicz urodził się 26 marca 1949 r. w Warszawie. W 1972 r. ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Od lat osiemdziesiątych prowadził własne biuro, obecnie pod nazwą Autorska Pracownia Architektury Kuryłowicz & Associates. Był autorem budynków handlowych, biurowych i przemysłowych, a także budynków mieszkalnych i osiedli. Należał do Międzynarodowej Unii Architektów. Był Krajowym Rzecznikiem Odpowiedzialności Zawodowej Izby Architektów.
Do jego najważniejszych realizacji i opracowań projektowych (których był autorem lub współautorem) należą w Warszawie: Centrum Biurowe "Focus Filtrowa" przy Trasie Łazienkowskiej, budynek biurowy "Królewska" u zbiegu ulic Królewskiej i Marszałkowskiej, siedziba PLL LOT przy ul. 17 stycznia oraz Centrum Biurowe "Fort Mokotów". W Gdańsku zrealizował położone w ścisłym historycznym centrum miasta, nad samą Motławą: Hotel Hilton i nowoczesną kamieniczkę zbudowaną nieopodal hotelu.
Kuryłowicz był laureatem bardzo wielu nagród. W 2009 r. otrzymał, wraz z zespołem, nagrodę ministra kultury za całokształt twórczości. W 2007 r. zdobył nagrodę Kryształowej Cegły za najlepszy obiekt handlowy we wschodniej Polsce (budynek Lublin Plaza), w 2006 r. - I Nagrodę w konkursie SARP na koncepcję architektoniczną kompleksu budynków dydaktycznych Uniwersytetu Warszawskiego, w 2005 r. - I Nagrodę w konkursie na opracowanie koncepcji architektonicznej Sali Koncertowej i Placu Wolności we Wrocławiu, a w 2004 r. - I Nagrodę w konkursie na przebudowę Ronda Dmowskiego w Warszawie. W 1996 r. otrzymał Wyróżnienie Honorowe na VI Międzynarodowym Biennale Architektury w Krakowie.