W tym przypadku wskazane jest wprowadzenie przez pracodawcę odpowiedniego harmonogramu pracy. Powinien on normować dobowy i tygodniowy wymiar czasu pracy pracowników oraz określać godziny rozpoczynania i kończenia przez nich pracy. Czas pracy jest to czas, podczas którego pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu do tego wyznaczonym. Z kolei dobę, kodeks pracy określa jako 24 kolejne godziny, zaczynając od godziny, w której pracownik rozpoczął pracę zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy.
W przypadku, gdy pracownik rozpoczyna pracę o godz. 10.00 i świadczy ją do godziny 18.00, pracując 8 godzin, jego doba pracownicza trwa do godziny 10.00 następnego dnia. Oznacza to, że gdyby ten pracownik rozpoczął pracę w kolejnym dniu o godzinie 8.00, naruszyłby obowiązującą go dobę pracowniczą, a tym samym wykonywałby pracę w godzinach nadliczbowych.
Zgodnie z art. 142 k.p. na pisemny wniosek pracownika pracodawca może ustalić indywidualny rozkład jego czasu pracy w ramach systemu czasu pracy, którym pracownik jest objęty. Jednocześnie ustawodawca nie określił sytuacji, w których pracownik może wystąpić z takim wnioskiem. Indywidualny rozkład czasu pracy może polegać na ustaleniu innego dnia wolnego od pracy, zmienności godzin rozpoczynania i kończenia pracy bądź różnej liczby godzin w różnych dniach pracy. Uzyskanie przez pracownika pozwolenia na pracę w indywidualnym trybie nie oznacza dowolności w wyznaczaniu przez niego godzin przyjścia i wyjścia z pracy. W takim przypadku pracodawca wskazuje, w jakich godzinach pracownik stawia się w pracy oraz zapewnia mu prawo do ustawowego dobowego i tygodniowego odpoczynku.