Pracownicy budżetówki mogą liczyć na dodatkowe roczne wynagrodzenie, które wynosi 8,5 proc. sumy rocznej płacy. Jeśli pracownik nie przepracował całego roku, wówczas dodatkowa pensja należy mu się proporcjonalnie do okresu przepracowanego. Oto najważniejsze informacje, które dotyczą zatrudnionych w państwowej sferze budżetowej.
"Trzynastkę" dla pracowników budżetówki reguluję ustawa o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla zatrudnionych w tym sektorze - czyli na przykład nauczyciele, pracownicy domów kultury, policjanci, strażacy, urzędnicy.
Trzynastka – ile wynosi?
Zgodnie ze wspomnianą ustawą wynagrodzenie roczne ustala się w wysokości 8,5 proc. wynagrodzenia za pracę otrzymanego przez pracownika w ciągu roku kalendarzowego (za 2024 r.), za który przysługuje to wynagrodzenie, uwzględniając płace i inne świadczenia ze stosunku pracy przyjmowane do obliczenia ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy oraz za czas pozostawania bez pracy przysługujące pracownikowi, który podjął zatrudnienie w wyniku przywrócenia do pracy.
Wysokość 13. wynagrodzenia. Z czego się składa?
Jak tłumaczy Państwowa Inspekcja Pracy, odstawa ustalenia dodatkowego wynagrodzenia rocznego składa się z trzech składników:
wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy przysługujące pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy.
Co w przypadku kiedy pracownik nie przepracował pełnego roku? Wówczas wysokość wynagrodzenia rocznego ustala się proporcjonalnie do okresu przepracowanego u danego pracodawcy.
Kiedy wypłata trzynastki w 2025 roku?
Zapisy ustawy mówią, że "trzynastkę" wypłaca się nie później niż w ciągu trzech miesięcy roku kalendarzowego następującego po roku, za który przysługuje to wynagrodzenie. To oznacza, że graniczną datą jest 31 marca 2025 r.
Pracownikowi, z którym rozwiązano stosunek pracy w związku z likwidacją pracodawcy, wynagrodzenie roczne wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy.
Dla kogo trzynastka w 2025 r.?
Co do zasady pracownik nabywa prawo do 13. wynagrodzenia w 2025 roku w pełnej wysokości w przypadku przepracowania u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego w 2024 r.
Proporcjonalnie niższą trzynastą pensję otrzymają ci, którzy przepracowali co najmniej sześć miesięcy. Od tej reguły są jednak wyjątki.
Kiedy nie trzeba przepracować co najmniej sześciu miesięcy? Dzieje się tak w przypadku:
- nawiązania stosunku pracy w trakcie roku kalendarzowego z nauczycielem i nauczycielem akademickim zgodnie z organizacją pracy szkoły (szkoły wyższej)
- zatrudnienia pracownika do pracy sezonowej, jeżeli umowa o pracę została zawarta na sezon trwający nie krócej niż trzy miesiące;
- powołania pracownika do czynnej służby wojskowej albo skierowania do odbycia służby zastępczej;
- rozwiązania stosunku pracy w związku z: przejściem na emeryturę, rentę szkoleniową albo rentę z tytułu niezdolności do pracy lub świadczenie rehabilitacyjne, przeniesieniem służbowym, powołaniem lub wyborem, likwidacją pracodawcy albo zmniejszeniem zatrudnienia z przyczyn dotyczących pracodawcy, likwidacją jednostki organizacyjnej pracodawcy lub jej reorganizacją;
- podjęcia zatrudnienia: w wyniku przeniesienia służbowego, na podstawie powołania lub wyboru, w związku z likwidacją poprzedniego pracodawcy albo ze zmniejszeniem zatrudnienia z przyczyn dotyczących tego pracodawcy, w związku z likwidacją jednostki organizacyjnej poprzedniego pracodawcy lub jej reorganizacją,
- po zwolnieniu z czynnej służby wojskowej albo po odbyciu służby zastępczej;
- korzystania: z urlopu wychowawczego, z urlopu macierzyńskiego, z urlopu ojcowskiego, z urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, z urlopu opiekuńczego, z urlopu dla poratowania zdrowia, przez nauczyciela lub nauczyciela akademickiego z urlopu do celów naukowych, artystycznych lub kształcenia zawodowego; korzystania z urlopu rodzicielskiego;
- wygaśnięcia stosunku pracy w związku ze śmiercią pracownika.
Kto nie otrzyma trzynastki?
Pracownikowi nie należy się trzynastka w następujących przypadkach:
- nieusprawiedliwionej nieobecności w pracy trwającej dłużej niż dwa dni;
- stawienia się do pracy lub przebywania w pracy w stanie nietrzeźwości;
- wymierzenia pracownikowi kary dyscyplinarnej wydalenia z pracy lub ze służby;
- rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika.
Podstawa prawna: Ustawa z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej.