Obowiązki zatrudnionych a niesubordynacja pracownika
Z przepisów prawa pracy wynika, że pracownik jest zobowiązany do sumiennego wykonywania obowiązków służbowych i stosowania się do poleceń przełożonych, które dotyczą pracy, o ile nie są one sprzeczne z przepisami prawa lub umową o pracę (art. 100 §1 Kodeksu pracy). Oznacza to, że zatrudnieni muszą w szczególności:
- stosować się do obowiązującego w zakładzie pracy rozkładu czasu pracy,
- przestrzegać wewnętrznych regulacji oraz zasad organizacyjnych obowiązujących u pracodawcy,
- respektować przepisy i reguły dotyczące bezpieczeństwa oraz higieny pracy, jak również ochrony przeciwpożarowej,
- działać w interesie pracodawcy, dbać o jego majątek oraz nie ujawniać informacji, których przekazanie mogłoby spowodować dla niego szkodę,
- zachować poufność informacji objętych tajemnicą na podstawie odrębnych przepisów,
- stosować się do zasad współżycia społecznego obowiązujących w miejscu pracy.
Jeżeli pracownik, mimo ciążącego na nim obowiązku, nie przestrzega reguł obowiązujących w przedsiębiorstwie lub lekceważy polecenia przełożonego, można mówić o braku podporządkowania, czyli niesubordynacji.
Co to jest niesubordynacja w miejscu pracy?
Niesubordynacja definiowana jest jako naruszenie obowiązującej dyscypliny poprzez brak podporządkowania się ustalonym zasadom. W realiach stosunku pracy przejawia się ona nieprzestrzeganiem wymogów wynikających z Kodeksu pracy, regulaminu pracy oraz innych źródeł prawa pracy, takich jak zakładowy układ zbiorowy pracy.
Jakie są przykłady niesubordynacji w pracy?
Niesubordynacja w miejscu pracy może obejmować różnorakie zachowania. Jakie? Przykładowo:
- powtarzające się spóźnienia do pracy,
- przywłaszczenie mienia należącego do zakładu pracy,
- zaniechanie wykonywania obowiązków służbowych,
- samowolne oddalanie się z miejsca pracy bez zgody przełożonego,
- wykonywanie poleceń służbowych w sposób niedbały lub niezgodny z oczekiwaniami przełożonego,
- nieprawidłowe wywiązywanie się z obowiązków pracowniczych,
- ujawnianie informacji poufnych dotyczących przedsiębiorstwa lub jego kontrahentów,
- inicjowanie konfliktów i zakłócanie porządku wśród współpracowników,
- odmowę przerwania urlopu mimo wezwania pracodawcy.
- O niesubordynacji można mówić w wielu aspektach począwszy od lekceważenia poleceń pracodawcy albo przełożonego, po notoryczne spóźnienia, niewykonywanie zadań czy nawet nieprzestrzeganie terminów. To świadome i celowe działanie. Brak podporządkowania zasadom panującym w organizacji to właśnie niesubordynacja. Wszystkie więc zachowania niewłaściwe – mogą być w ten sposób traktowane – oczywiście w zależności od określonego stanu faktycznego – który czasem może dane zachowanie tłumaczyć bądź uzasadniać – mówi Milena Markiewicz-Jurzyńska, radczyni prawna prowadząca własną kancelarię.
Co grozi za niesubordynację w pracy?
Niesubordynacja w pracy może skutkować nałożeniem na zatrudnionego jednej z kar porządkowych wymienionych w art. 108 Kodeksu pracy. Pracodawca może zastosować przede wszystkim:
- karę upomnienia,
- karę nagany.
W określonych w przepisach sytuacjach może nałożyć na zatrudnionego karę pieniężną. Jest to możliwe, gdy pracownik:
- nie przestrzega przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy lub przepisów przeciwpożarowych,
- opuścił pracę bez usprawiedliwienia,
- stawił się w miejscu pracy w stanie nietrzeźwości albo w stanie po użyciu alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu lub spożywanie alkoholu lub zażywanie środka działającego podobnie do alkoholu w czasie pracy.
Ważne
Kara pieniężna za jedno przekroczenie, jak i za każdy dzień nieusprawiedliwionej nieobecności, nie może być wyższa od jednodniowego wynagrodzenia pracownika, a łącznie kary pieniężne nie mogą przewyższać dziesiątej części wynagrodzenia przypadającego pracownikowi do wypłaty, po dokonaniu potrąceń, o których mowa w art. 87 § 1 pkt 1-3.
Konsekwencje mogą być jeszcze poważniejsze. Zdaniem radczyni prawnej, niesubordynacja może skutkować zwolnieniem z pracy, w tym bez zachowania okresu wypowiedzenia, jeśli doszło do ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych. Znajduje to potwierdzenie w orzecznictwie.
- Rozwiązanie umowy o pracę powinno być jednak dobrze przeanalizowane, pracownik powinien otrzymać wcześniej sygnały, że jego zachowanie nie odpowiada kulturze organizacyjnej i zasadom obowiązującym w danej organizacji, powinien zostać wysłuchany. Zdarzają się również sytuacje w których niesubordynacja jest przyczyną szkód materialnych - w takich wypadku rozważyć należy nawet odpowiedzialność materialną – informuje radczyni prawna.
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2023 r. poz. 1465)
Co to jest niesubordynacja w miejscu pracy?
Niesubordynacja definiowana jest jako naruszenie obowiązującej dyscypliny poprzez brak podporządkowania się ustalonym zasadom. W stosunku pracy przejawia się nieprzestrzeganiem wymogów Kodeksu pracy, regulaminu pracy oraz zakładowego układu zbiorowego pracy.
Jakie zachowania są przykładem niesubordynacji w miejscu pracy?
Przykłady to m.in.: powtarzające się spóźnienia, przywłaszczenie mienia zakładu, zaniechanie obowiązków, samowolne oddalanie się z miejsca pracy, niedbałe wykonywanie poleceń, ujawnianie informacji poufnych, inicjowanie konfliktów, odmowa przerwania urlopu mimo wezwania pracodawcy.
Jakie kary porządkowe za niesubordynację przewiduje art. 108 Kodeksu pracy?
Zgodnie z art. 108 Kodeksu pracy pracodawca może zastosować karę upomnienia lub karę nagany. W określonych w przepisach sytuacjach może też nałożyć na pracownika karę pieniężną.
Jakie są limity kary pieniężnej za niesubordynację w pracy?
Kara pieniężna za jedno przekroczenie, jak i za każdy dzień nieusprawiedliwionej nieobecności, nie może być wyższa od jednodniowego wynagrodzenia pracownika, a łącznie kary pieniężne nie mogą przewyższać dziesiątej części wynagrodzenia przypadającego pracownikowi do wypłaty, po dokonaniu potrąceń, o których mowa w art. 87 § 1 pkt 1-3.
Czy niesubordynacja może skutkować zwolnieniem z pracy?
Niesubordynacja może skutkować zwolnieniem z pracy, w tym bez zachowania okresu wypowiedzenia, jeśli doszło do ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 10 maja 2000 r., I PKN 630/99, stwierdził, że odmowa podporządkowania się poleceniom dotyczącym organizacji i sposobu wykonywania umówionego rodzaju pracy uzasadnia wypowiedzenie.