Współczynnik ustala się, odejmując od liczby dni w danym roku kalendarzowym łączną liczbę przypadających w tym roku niedziel, świąt oraz dni wolnych od pracy wynikających z rozkładu czasu pracy w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy. Następnie otrzymany wynik dzieli się przez 12. Zatem na 2026 r. obliczenia są następujące:

[365 dni kalendarzowych – (52 niedziele + 10 dni świątecznych + 52 dni wolne)]: 12 = 20,92.

Jeżeli pracownik jest zatrudniony w niepełnym wymiarze czasu pracy, tak ustaloną wartość współczynnika obniża się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy tego pracownika. Przykładowo dla:

  • 1/2 etatu współczynnik wynosi 10,46,
  • 1/4 etatu – wynosi 5,22,
  • 3/4 etatu – 15,69.

Ekwiwalent za niewykorzystany urlop

Oblicza się go w następujący sposób:

  • sumę miesięcznych składników wynagrodzenia, ustalonych zgodnie z przepisami rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop, dzieli się przez współczynnik urlopowy, uzyskując wartość ekwiwalentu za jeden dzień urlopu,
  • tak ustaloną kwotę dzieli się przez liczbę godzin odpowiadającą dobowej normie czasu pracy obowiązującej pracownika, otrzymując ekwiwalent za jedną godzinę urlopu,
  • następnie ekwiwalent za jedną godzinę mnoży się przez liczbę godzin niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego.

Wpływ na inne świadczenia

Współczynnik urlopowy ma znaczenie nie tylko przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy. Liczne przepisy prawa pracy odsyłają do zasad jego stosowania także w innych przypadkach, w których wysokość należnego pracownikowi świadczenia ustalana jest według reguł obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu urlopowego.

Dotyczy to w szczególności obliczania:

  • wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy należnego pracownikowi przywróconemu do pracy (art. 47 oraz art. 57 par. 1 i 2 k.p.),
  • wynagrodzenia za czas do rozwiązania umowy o pracę w przypadku zastosowania zbyt krótkiego okresu wypowiedzenia (art. 49 k.p.),
  • odszkodowania należnego pracownikowi w razie wygaśnięcia stosunku pracy z powodu śmierci pracodawcy (art. 63² par. 2 k.p.),
  • odszkodowania przysługującego pracodawcy w razie nieuzasadnionego rozwiązania przez pracownika umowy o pracę bez wypowiedzenia (art. 61¹ par. 1 k.p.),
  • odprawy pieniężnej przysługującej pracownikowi w związku z przejściem na emeryturę lub rentę (art. 921 par. 1 k.p.),
  • odszkodowania należnego pracownikowi z tytułu niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy (art. 99 par. 2 k.p.). ©℗

Podstawa prawna

art. 130 par. 2, art. 15110, art. 163 par. 1 i 11, art. 128 par. 3 pkt 1, art. 129, art. 1401, art. 1516, art. 15110 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 277, ost.zm. Dz.U. z 2024 r. poz. 1871)

art. 1 ustawy z 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 296)

par. 19 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 8 października 2009 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz.U. nr 179, poz. 1359)