Pracownikowi niepełnosprawnemu w stopniu znacznym lub umiarkowanym przysługuje dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze 10 dni roboczych w roku kalendarzowym (art. 19 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, dalej: u.r.z.s.). Uprawnienie to nie przysługuje, gdy pracownik ma prawo do urlopu:

  • wypoczynkowego w wymiarze przekraczającym 26 dni roboczych lub
  • dodatkowego na podstawie odrębnych przepisów (jeżeli wymiar urlopu dodatkowego na podstawie tych przepisów jest niższy niż 10 dni roboczych, to zamiast tego urlopu przysługuje urlop dodatkowy z u.r.z.s., czyli 10 dni roboczych w roku kalendarzowym). [przykład 1]

Pierwszy urlop

Pierwszy urlop nabywany jest po przepracowaniu roku po dniu zaliczenia pracownika do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. Okres ten nie musi być ani okresem ciągłym, ani też wypracowanym u jednego pracodawcy.

Ważne! Zgodnie z wyjaśnieniami pełnomocnika rządu ds. osób niepełnosprawnych pracownik nabywa prawo do urlopu, nawet jeżeli nie wykonywał pracy z powodu choroby i pobierał w tym czasie zasiłek chorobowy (dotyczy to także świadczenia rehabilitacyjnego, urlopu macierzyńskiego oraz rodzicielskiego).

Znaczenie bowiem ma pozostawanie w stosunku pracy, a nie świadczenie pracy. Wyjątkiem jest natomiast: urlop bezpłatny, zdrowotny, nieświadczenie pracy w związku z odbywaniem kary pozbawienia wolności. [przykład 2]

Zmiana pracodawcy nie oznacza, że na nowo liczony jest okres przepracowany. Nowa firma uwzględni okresy przepracowane po dniu zaliczenia danej osoby do umiarkowanego lub znacznego stopnia. [przykład 3]

Stanowisko PIP

W kwestii nabycia prawa do dodatkowego urlopu istotne są wyjaśnienia Państwowej Inspekcji Pracy (pip.gov.pl), która wskazała, że: „w przypadku nabycia prawa do dodatkowego urlopu w trakcie roku kalendarzowego stosujemy zasady obowiązujące przy urlopie uzupełniającym, a zatem urlop ten nie będzie podlegał proporcjonalnemu obniżeniu do okresu, w którym pracownik nie miał do niego prawa. Oznacza to, że jeżeli pracownik niepełnosprawny uzyska prawo do dodatkowego urlopu w grudniu, bo w tym miesiącu upływa rok zatrudnienia po dniu zaliczenia do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, to nabywa on prawo do pełnych 10 dni dodatkowego urlopu. Prawo do kolejnego urlopu dodatkowego uprawniony pracownik niepełnosprawny nabywa 1 stycznia każdego roku kalendarzowego”.

Może to zatem doprowadzić do sytuacji, w której pracodawca, który zatrudnia pracownika niepełnosprawnego np. w połowie grudnia, będzie obowiązany do udzielenia mu pełnych 10 dni urlopu dodatkowego już wtedy, gdy podczas tych kilkunastu dni do końca roku upłynie okres wymagany przez art. 19 u.r.z.s. 1 stycznia pracownik nabędzie zaś prawo do kolejnego urlopu.

Przerwa w niepełnosprawności

Po utracie i ponownym uzyskaniu (nawet po znacznej przerwie) umiarkowanego lub znacznego stopnia niepełnosprawności dla nabycia prawa do dodatkowego urlopu nie jest konieczne przepracowanie ponownie roku. Tak też wskazuje Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w stanowisku z 21 grudnia 2019 r. Zdaniem resortu pracy w sytuacji, w której pracownik traci na pewien czas stopień niepełnosprawności uprawniający go do urlopu dodatkowego, a następnie ponownie go uzyskuje, nie musi ponownie spełniać wymogu przepracowania jednego roku liczonego od dnia następnego po dniu zaliczenia go do umiarkowanego lub znacznego stopnia niepełnosprawności. W tym przypadku prawo do dodatkowego urlopu wypoczynkowego będzie mu ponownie przysługiwało odpowiednio od momentu zaliczenia do stanu zatrudnienia na podstawie art. 2a u.r.z.s.

Rozliczenia proporcjonalne

Kolejny urlop dodatkowy pracownik niepełnosprawny nabywa na zasadach ogólnych – 1 stycznia, jeśli w tym dniu pozostaje w zatrudnieniu. Do urlopu tego stosujemy już zasady proporcjonalnego rozliczania w danym roku kalendarzowym. Według tych reguł:

  • miesiąc kalendarzowy pracy odpowiada 1/12 rocznego wymiaru urlopu przysługującego pracownikowi;
  • niepełny kalendarzowy miesiąc zatrudnienia zaokrągla się w górę do pełnego miesiąca; w razie zakończenia i podjęcia kolejnego zatrudnienia w trakcie tego samego miesiąca zaokrąglenia dokonuje pracodawca, u którego pracownik rozpoczął miesiąc (dotychczasowy pracodawca),
  • niepełny dzień urlopu zaokrąglamy w górę do pełnego dnia,
  • wymiar urlopu proporcjonalnego w roku kalendarzowym, w którym pracownik nabył u danego pracodawcy prawo do urlopu wypoczynkowego w wyższym wymiarze, ustala się, uwzględniając wyższy wymiar tego urlopu;
  • wymiar urlopu należny pracownikowi w danym roku kalendarzowym nie może przekroczyć wymiaru wynikającego z art. 154 k.p. (20 lub 26 dni rocznie; odrębnie należy również rozliczyć urlop dodatkowy). [przykład 4] ©℗

przykład 1

Skutki wygaśnięcia orzeczenia w trakcie roku

Pracownik miał ustalony przez dwa lata umiarkowany stopień niepełnosprawności i korzystał z urlopu dodatkowego. Wygasło jednak to orzeczenie o niepełnosprawności, a następne określa już stopień lekki. Pracownik miał stopień umiarkowany do połowy lutego, obecnie ma stopień lekki. Nie traci on jednak prawa do nabytego dodatkowego urlopu, którego nie wykorzystał. Po utracie umiarkowanego lub znacznego stopnia niepełnosprawności nie następuje bowiem pozbawienie praw nabytych jeszcze w trakcie obowiązywania orzeczenia o niepełnosprawności. Nie można również zastosować do takiej sytuacji odpowiednio przepisów o proporcjonalnym rozliczaniu urlopu, gdyż przypisane są one do konkretnych sytuacji wymienionych w przepisach kodeksu pracy (długość trwania zatrudnienia, wskazane przyczyny dłuższych nieobecności) i rozszerzyć ich na inne przypadki. Potwierdza to stanowisko pełnomocnika rządu ds. osób niepełnosprawnych (www.niepelnosprawni.gov.pl), który wskazuje, że: „jeżeli osoba zaliczona do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności utraci status osoby niepełnosprawnej lub zostanie zaliczona do lekkiego stopnia niepełnosprawności, nie traci prawa do urlopów, do których nabyła prawo przed utratą statusu lub zmianą stopnia niepełnosprawności na lekki. W takim przypadku brak jest podstaw do zastosowania zasady urlopu w wymiarze proporcjonalnym. Utrata bądź zmiana stopnia niepełnosprawności powoduje utratę prawa do kolejnego dodatkowego urlopu wypoczynkowego”. Pracownikowi przysługuje więc prawo do całego dziesięciodniowego dodatkowego urlopu za 2025 r. Nabył bowiem do niego prawo w pełnym wymiarze 1 stycznia.

przykład 2

Konieczne zatrudnienie na etat

Zatrudniona z początkiem lutego 2025 r. osoba uzyskała w listopadzie 2023 r. orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Po otrzymaniu orzeczenia nadal prowadziła działalność gospodarczą. Obecny stosunek pracy jest pierwszym zatrudnieniem „pracowniczym” od lat. Pracownik nie nabywa od razu prawa do dodatkowego urlopu, ale dopiero po przepracowaniu roku od zaliczenia do umiarkowanego lub znacznego stopnia niepełnosprawności. Wymagany okres przepracowany obejmuje pozostawanie w stosunku pracy. Czas prowadzenia działalności gospodarczej nie stanowi takiego okresu. A zatem zatrudniona osoba nabędzie prawo do urlopu po przepracowaniu roku na podstawie umów o pracę liczonego od 1 lutego (zakładając ciągłość pozostania w zatrudnieniu).

przykład 3

Liczenie roku od dnia posiedzenia zespołu orzekającego

7 sierpnia 2024 r. pracownik uzyskał orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności (a konkretnie w tym dniu miało miejsce posiedzenie zespołu orzekającego). W tym czasie był zatrudniony na czas określony. Umowa uległa rozwiązaniu z końcem października 2024 r. Następnie pracownik od 4 listopada 2024 r. do 10 stycznia 2025 r. pracował na podstawie umowy o pracę u kolejnego pracodawcy. Od 3 lutego 2025 r. zatrudniony jest w następnej firmie na podstawie umowy na czas określony – na rok. Biuro Pełnomocnika Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych w stanowisku z 15 października 2013 r. (znak: BON-I-5232-35-3-EW/13) oraz 14 maja 2015 r. (znak: BON-I-52313.69.2015.EW) wskazuje na liczenie roku od dnia posiedzenia zespołu orzekającego. Okres przepracowany liczony jest „po dniu”, a zatem w tym przypadku od 8 sierpnia 2024 r. Pracownik nie ma ciągłości zatrudnienia, a zatem należy przyjąć za miesiąc 30 dni.

Osoba ta ma następujące okresy zatrudnienia:

  • do 31 października 2024 r.,
  • od 4 listopada 2024 r. do 10 stycznia 2025 r.,
  • od 1 lutego 2025 r. – na rok.

Rok przepracowany upłynie 29 sierpnia 2025 r. Od 30 sierpnia 2025 r. pracownik będzie miał prawo do urlopu dodatkowego. Pierwszy urlop przysługuje przy tym w pełnym wymiarze 10 dni, niezależnie od tego, w jakiej części roku kalendarzowego pracownik wypracuje wymagany rok po uzyskaniu umiarkowanego lub znacznego stopnia niepełnosprawności.

przykład 4

Osobne przeliczenie urlopu zwykłego i dodatkowego

W połowie kwietnia będziemy zatrudniać pracownika o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności na pełny etat. Umowę zawieramy na rok. Umiarkowany stopień ma od lat, w tym czasie prawie cały czas pracował na podstawie stosunku pracy. W 2025 r. kończy zatrudnienie w pierwszej połowie kwietnia i od połowy kwietnia będzie zatrudniony u nas. Jeżeli zatrudnienie następuje w trakcie roku, to należy ustalić wymiar urlopu, przyjmując zasadę proporcjonalności. Odnosi się ona także do urlopu dodatkowego. Prawidłowe przy rozliczaniu proporcjonalnym jest osobne przeliczenie urlopu zwykłego i dodatkowego. Tak wynika z wyjaśnień zarówno resortu pracy (pismo BON z 25 maja 2017 r., znak: BON-I.52313.51.2017.AK), jak i PIP (https://www.pip.gov.pl/pl/porady-prawne/urlopy). Poprzedni pracodawca „dopełni” kwiecień i naliczy urlop za ten miesiąc. Załóżmy, że w czasie zatrudnienia trwającego do początkowych dni kwietnia pracownik nie wykorzysta więcej urlopu, niż wynika to z proporcjonalności (ostatecznie będzie to wiadome, gdy przedstawi świadectwo pracy), to u poprzedniego pracodawcy (załóżmy, że pracownik jest uprawniony do 26 dni urlopu zwykłego rocznie) ma prawo do:

  • 9 dni urlopu zwykłego (4/12 x 26 dni, zaokrąglane w górę do pełnego dnia), oraz
  • 4 dni urlopu dodatkowego (4/12 x 10 dni, zaokrąglane w górę do pełnego dnia).

Podczas kolejnego zatrudnienia z wyliczeń wychodzi:

  • 18 dni urlopu zwykłego (8/12 z 26 dni, zaokrąglane w górę do pełnego dnia),
  • 7 dni urlopu dodatkowego (8/12 z 10 dni, zaokrąglane w górę do pełnego dnia).

Łączny wymiar urlopu w roku u kolejnych pracodawców nie może przekroczyć jednak 26 dni urlopu zwykłego oraz 10 dni urlopu dodatkowego, a zatem przysługiwać będzie 17 dni urlopu kodeksowego oraz 6 dni urlopu dodatkowego. ©℗