Podmiot leczniczy z dniem zatrudnienia na umowę o pracę lekarzy rezydentów staje się ich pracodawcą i nie ma znaczenia to, że ich wynagrodzenia finansuje budżet państwa. Dlatego należy ich uwzględniać do stanu zatrudnienia przy ustalaniu, czy istnieje zobowiązanie do wpłat na rzecz Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON).

Tak wynika z interpretacji indywidualnej wydanej przez prezesa PFRON dla jednego z pracodawców (znak DW.WAK.400.21264.4.2024.RCZ.). Zwrócił się o nią podmiot prowadzący zakład leczniczy, w którym zatrudnia pięciu lekarzy rezydentów w liczbie pięciu etatów. Pytanie pracodawcy było związane z art. 21 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 44 ze zm.). Zgodnie z nim miesięczne opłaty na PFRON są zobligowani wnosić pracodawcy, którzy zatrudniają co najmniej 25 pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy (chyba że osiągają minimum 6-proc. wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych).

Kogo uwzględnić w stanie zatrudnienia

Podmiot leczniczy chciał się dowiedzieć, czy lekarze rezydenci podlegają wyłączeniu ze stanu zatrudnienia z uwagi na fakt, że art. 16j ustawy z 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1287 ze zm.) zakłada, że rezydentura jest przyznawana i finansowana przez ministra zdrowia z budżetu państwa. Jego zdaniem z tego powodu jest on tylko ich formalnym pracodawcą, więc te osoby nie powinny być traktowane jako pracownicy. W efekcie byłby zwolniony z konieczności płacenia na PFRON (w związku z mniejszą niż 25 liczbą etatów).

Definicja pracownika

Jednak prezes funduszu w wydanej interpretacji stwierdził, że stanowisko pracodawcy jest nieprawidłowe. Na początku wyjaśnia, że przepisy ustawy o rehabilitacji nie definiują pojęcia „pracownik” i odwołują się w tym zakresie do definicji zawartej w art. 2 kodeksu pracy. Ten zaś stanowi, że jest nim osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę. Tymczasem art. 16h ust. 1 ustawy z 5 grudnia 1996 r. przewiduje, że lekarz odbywa szkolenie specjalizacyjne w trybie rezydenckim na podstawie umowy o pracę zawartej z podmiotem, który je prowadzi. Również w pozostałych przepisach tej ustawy dotyczących rezydentury jest mowa o zawieraniu jej w ramach umowy o pracę. Dlatego, jak wyjaśnia prezes PFRON, zatrudnienie przez pracodawcę lekarzy rezydentów w tej formie spełnia wymóg uznania ich za pracowników w rozumieniu art. 2 kodeksu pracy.

Dodaje przy tym, że finansowanie z budżetu państwa wynagrodzeń lekarzy rezydentów jest celowym działaniem stanowiącym instrument zachęty zarówno dla absolwentów studiów medycznych do wykonywania zawodu lekarzy odbywających specjalizację na rezydenturze, jak i dla ich pracodawców. Natomiast jako efekt zachęty nie zmienia w żaden sposób postrzegania lekarza rezydenta jako pracownika w myśl art. 2 kodeksu pracy, a podmiotu leczniczego jako jego pracodawcy. To oznacza, że wliczają się oni do stanu zatrudnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o rehabilitacji. ©℗