Tak wynika z interpretacji indywidualnej wydanej przez prezesa PFRON dla jednego z pracodawców (znak DW.WAK.400.21264.4.2024.RCZ.). Zwrócił się o nią podmiot prowadzący zakład leczniczy, w którym zatrudnia pięciu lekarzy rezydentów w liczbie pięciu etatów. Pytanie pracodawcy było związane z art. 21 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 44 ze zm.). Zgodnie z nim miesięczne opłaty na PFRON są zobligowani wnosić pracodawcy, którzy zatrudniają co najmniej 25 pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy (chyba że osiągają minimum 6-proc. wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych).

Kogo uwzględnić w stanie zatrudnienia

Podmiot leczniczy chciał się dowiedzieć, czy lekarze rezydenci podlegają wyłączeniu ze stanu zatrudnienia z uwagi na fakt, że art. 16j ustawy z 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1287 ze zm.) zakłada, że rezydentura jest przyznawana i finansowana przez ministra zdrowia z budżetu państwa. Jego zdaniem z tego powodu jest on tylko ich formalnym pracodawcą, więc te osoby nie powinny być traktowane jako pracownicy. W efekcie byłby zwolniony z konieczności płacenia na PFRON (w związku z mniejszą niż 25 liczbą etatów).

Definicja pracownika

Jednak prezes funduszu w wydanej interpretacji stwierdził, że stanowisko pracodawcy jest nieprawidłowe. Na początku wyjaśnia, że przepisy ustawy o rehabilitacji nie definiują pojęcia „pracownik” i odwołują się w tym zakresie do definicji zawartej w art. 2 kodeksu pracy. Ten zaś stanowi, że jest nim osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę. Tymczasem art. 16h ust. 1 ustawy z 5 grudnia 1996 r. przewiduje, że lekarz odbywa szkolenie specjalizacyjne w trybie rezydenckim na podstawie umowy o pracę zawartej z podmiotem, który je prowadzi. Również w pozostałych przepisach tej ustawy dotyczących rezydentury jest mowa o zawieraniu jej w ramach umowy o pracę. Dlatego, jak wyjaśnia prezes PFRON, zatrudnienie przez pracodawcę lekarzy rezydentów w tej formie spełnia wymóg uznania ich za pracowników w rozumieniu art. 2 kodeksu pracy.

Dodaje przy tym, że finansowanie z budżetu państwa wynagrodzeń lekarzy rezydentów jest celowym działaniem stanowiącym instrument zachęty zarówno dla absolwentów studiów medycznych do wykonywania zawodu lekarzy odbywających specjalizację na rezydenturze, jak i dla ich pracodawców. Natomiast jako efekt zachęty nie zmienia w żaden sposób postrzegania lekarza rezydenta jako pracownika w myśl art. 2 kodeksu pracy, a podmiotu leczniczego jako jego pracodawcy. To oznacza, że wliczają się oni do stanu zatrudnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o rehabilitacji. ©℗