Niepełnosprawny pracownik nie może być obarczony nadgodzinami
Kluczowym elementem uprawnień niepełnosprawnych pracowników jest wymiar pracy. Zgodnie z art. 15 w.w ustawy czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo. Z kolei w przypadku osoby o orzeczonym umiarkowanym lub znacznym stopniu niepełnosprawności wynosi maksymalnie 7 godzin na dobę i 35 godzin tygodniowo. Pracodawca musi pamiętać, że osoba niepełnosprawna nie może być zatrudniona w porze nocnej ani w godzinach nadliczbowych.
W jaki sposób rady konsultacyjne pomagają niepełnosprawnym?
Uprawnienia przysługują niepełnosprawnym z urzędu
Niepełnosprawni pracownicy nie muszą ubiegać się o to, by pracodawca zagwarantował im opisane warunki pracy. Jest to ich przywilej ustawowy, który przysługuje im na podstawie orzeczenia o danym stopniu niepełnosprawności. Co więcej, w przypadku osób niepełnosprawnych, siedem godzin pracy należy traktować jako pracę na pełny etat. Tak wyznaczone normy prawne nie mogą też stanowić podstawy do tego, by pracodawca mógł obniżyć wysokość wynagrodzenia wypłacanego w stałej miesięcznej wysokości. Należy także pamiętać, że to pracodawca ponosi koszty badań niepełnosprawnego pracownika.
Sprawdź, na jakie świadczenia mogą liczyć opiekunowie osób niepełnosprawnych
Dodatkowa przerwa i urlop wypoczynkowy
Zatrudniając osoby niepełnosprawne należy mieć na uwadze, że mają one prawo do dodatkowej przerwy w pracy na gimnastykę usprawniającą lub wypoczynek. Czas przerwy wynosi 15 minut i jest wliczany do czasu pracy. Osobie zaliczonej do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności przysługuje dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze 10 dni roboczych w roku kalendarzowym. Prawo do pierwszego urlopu dodatkowego osoba ta nabywa po przepracowaniu jednego roku po dniu zaliczenia jej do jednego ze stopni niepełnosprawności.
Czy pracownik musi wykorzystać zaległy urlop? Tego dowiesz się tutaj.
Dni wolne z zachowaniem prawa do wynagrodzenia
Osoba o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności ma prawo do zwolnienia od pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia. Ustawa wymienia tu przypadki tj. wyjazd na turnus rehabilitacyjny, badania specjalistyczne czy zabiegi lecznicze. Wówczas pracownikowi przysługuje zwolnienie od pracy w wymiarze 21 dni roboczych. Z takiego prawa może jednak skorzystać nie częściej niż raz w roku. Wówczas wynagrodzenie za czas zwolnień od pracy, oblicza się jak ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy.
Podstawa prawna: Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych