Chociaż obecnie takie rozwiązanie by się przydało, to jednak przepisy prawa pracy przewidują możliwość „wypożyczenia” pracowników jedynie z agencji tymczasowej. W pytaniu zaś chodzi jednak o dwie niezależne spółki, chociaż powiązane są one osobą wspólnika. Tym samym każdy z tych podmiotów powinien zawrzeć z dana osobą odrębną umowę o pracę lub umowę zlecenia. Przy czym należy pamiętać, że zgodnie z definicją stosunku pracy zawartą w art. 22 par. 1 kodeksu pracy nawiązanie stosunku pracy niesie po stronie pracodawcy tę konsekwencję, że przyjmuje on na siebie zobowiązanie do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.
„Wypożyczenie pracownika” jest dopuszczalne wyłącznie z agencji pracy tymczasowej. W tym przypadku jednak podmiot „wypożyczający” musi spełniać warunki przewidziane w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Zgodnie z jej art. 18 działalność agencji zatrudnienia (w tym agencji pracy tymczasowej) jest działalnością regulowaną i wymaga wpisu do rejestru agencji zatrudnienia. W myśl natomiast art. 2 pkt 3 ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych praca tymczasowa oznacza wykonywanie na rzecz danego pracodawcy użytkownika, przez okres nie dłuższy niż wskazany w ustawie, zadań:
  • o charakterze sezonowym, okresowym, doraźnym lub
  • których terminowe wykonanie przez pracowników zatrudnionych przez pracodawcę użytkownika nie byłoby możliwe, lub
  • których wykonanie należy do obowiązków nieobecnego pracownika zatrudnionego przez pracodawcę użytkownika.
Zobowiązania tego, jak również wynikających z przepisów prawa pracy obowiązków związanych z zatrudnieniem pracownika, pracodawca co do zasady nie może scedować na inny podmiot. Tym samym w opisanej sytuacji każda spółka powinna zawrzeć z osobami, które wykonują na jej rzecz pracę, umowę o pracę.
Rada dla klienta biura: Przepisy prawa pracy nie przewidują możliwości „wypożyczenia” pracownika między spółkami, nawet w sytuacji gdy wspólnikiem ich jest ta sama osoba. Możliwe jest natomiast „wypożyczenie” kadry z agencji pracy tymczasowej.
Podstawa prawna
art. 22 par. 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. ‒ Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1320; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 1162)
art. 18 ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1100; ost.zm. Dz.U. z 2022 r. poz. 91)
art. 2 pkt 3 ustawy z 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1563)