W piątek rano zmarł Piotr Wierzbicki, działacz opozycji antykomunistycznej w PRL, dziennikarz, pisarz, publicysta i krytyk muzyczny, założyciel „Gazety Polskiej” i jej redaktor naczelny w latach 1993-2005.

Piotr Wierzbicki urodził się 5 listopada 1935 r. w Warszawie. Po ukończeniu studiów na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Warszawskiego przez kilka lat pracował jako nauczyciel języka polskiego w warszawskich szkołach. W 1957 r. rozpoczął współpracę z pismem „Współczesność”, gdzie publikował felietony muzyczne i eseje poświęcone polskiej poezji. W kolejnych latach był członkiem redakcji tygodników „Itd.”, „Literatura”, współpracował z „Tygodnikiem Powszechnym”. Z „Literatury” zwolniono go za podpis, który w 1977 roku złożył pod listem w obronie aresztowanych działaczy Komitetu Obrony Robotników.

Piotr Wierzbicki publikował też w wydawnictwach podziemnych i emigracyjnych, takich jak „Biuletyn Informacyjny KSS KOR”, „Głos” i „Zapis”. Był autorem „Traktatu o gnidach”, krytykującego postawę intelektualistów lojalnych wobec władz PRL. W czasie stanu wojennego był internowany.

W latach 1989-1991 pracował w redakcji „Tygodnika Solidarność”. W latach 1991-1992 był redaktorem naczelnym dziennika „Nowy Świat”. W 1993 r. założył magazyn „Gazeta Polska” i do 2005 r. pełnił funkcję redaktora naczelnego. W latach 2004-2009 publikował w prasie felietony poświęcone muzyce poważnej i promował ją w audycjach radiowych.

Piotr Wierzbicki, który 5 listopada świętował 90. urodziny, otrzymał list gratulacyjny od Karola Nawrockiego, w którym prezydent określił go jako człowieka pióra, „który przez dziesięciolecia nie tylko z pasją opisywał polską kulturę i politykę, ale też realnie wpływał na ich kształt”.

Prezydent przypomniał, że po roku 1989 Wierzbicki „położył wybitne zasługi dla odrodzenia wolnego słowa, na rzecz faktycznego pluralizmu opinii i rynku medialnego w Polsce – jako redaktor i publicysta” – napisał prezydent, odnosząc się do pracy Wierzbickiego w „Tygodniku Solidarność”, dzienniku „Nowy Świat” i „Gazecie Polskiej”. „Na ich łamach argumentował Pan za dekomunizacją i lustracją oraz piętnował nieetyczne poczynania świeżej daty demokratów, bałamutność diagnoz i propagandowych klisz lewicy, polityczne i ekonomiczne patologie transformacji ustrojowej oraz próby fałszowania polskiej historii. Kontynuował Pan także rozpoczętą w czasach PRL krytykę naiwnej ugodowości i braku wyczucia herbertowskiej kwestii smaku, które w odniesieniu do ludzi dawnego systemu przejawiała część środowisk postsolidarnościowych. Nie stroniąc od mocnego, wyrazistego języka, ale też dystansując się od wszelkich ekstremizmów, obnażał Pan mechanizmy medialnych manipulacji i kruszył konwenanse krępujące otwartą debatę publiczną” – dodał prezydent.

Piotr Wierzbicki był autorem takich książek, jak m.in. „Myśli staroświeckiego Polaka”, „Struktury kłamstwa”, „Cholerna niepodległość”, zbiorów poezji oraz publikacji muzykologicznych. Niedawno PiW opublikował ostatnią książkę Piotra Wierzbickiego – „Burza w Bostonie”. (PAP)