Przypomnijmy, że nowelizacja rozszerza katalog okresów wliczanych do stażu pracy. Poza tradycyjnym zatrudnieniem obejmie m.in. prowadzenie działalności gospodarczej, współpracę przy jej prowadzeniu, umowy cywilnoprawne, pracę w spółdzielniach, opiekę nad dzieckiem czy pracę za granicą. Zmiany wpłyną na wymiar urlopów wypoczynkowych, długość okresów wypowiedzenia, wysokość odpraw oraz prawo do dodatków stażowych i nagród jubileuszowych.

Senat zaproponował zmiany o charakterze doprecyzowującym i porządkującym, które mają zapewnić spójność i jednoznaczność przepisów. Najważniejsze z nich dotyczą ujednolicenia terminologii – zamiast niejasnego określenia „inna niż zatrudnienie praca zarobkowa”, mogącego prowadzić do rozbieżnych interpretacji, wprowadzono zapis „praca zarobkowa na innej podstawie niż stosunek pracy”. Doprecyzowano również zasady wliczania do stażu pracy okresów, które się pokrywają – w takich wypadkach uwzględniany będzie ten najkorzystniejszy dla pracownika. Pozostałe zmiany mają charakter redakcyjny i porządkujący, m.in. usuwają zbędne odniesienia oraz dostosowują odesłania po dodaniu nowych paragrafów.

Nowe przepisy przewidują, że głównym źródłem danych o długości stażu będzie ZUS, który wyda zaświadczenia na wniosek pracownika złożony elektronicznie przez PUE. W razie braku danych w systemie pracownik dostarczy dokumenty, które pracodawca będzie zobowiązany przyjąć i uwzględnić.

Ustawa zacznie obowiązywać 1 stycznia 2026 r. w sektorze publicznym, a w pozostałych firmach – pierwszego dnia miesiąca po upływie sześciu miesięcy od ogłoszenia. Pracownicy będą mieli 24 miesiące na zgłoszenie dokumentów potwierdzających dodatkowe okresy pracy. ©℗

Podstawa prawna

Etap legislacyjny

Nowelizacja skierowana do podpisu prezydenta