Szkoda powstająca wskutek wypadku przy pracy może polegać na zmniejszeniu dochodów poszkodowanego w wyniku stwierdzenia jego całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy. Może ona zostać skompensowana przez rentę wyrównawczą (uzupełniającą). Chodzi o zrównanie sytuacji finansowej poszkodowanego z sytuacją hipotetyczną, w której znajdowałby się, gdyby nie skutki wypadku przy pracy. Szkoda pracownika musi mieć walor realny, nie zaś tylko teoretyczny, a to sprawia, że sama tylko utrata zdrowia i ewentualność poniesienia w związku z tym przez poszkodowanego uszczerbku majątkowego nie jest wystarczająca dla przyjęcia, że zasadne jest żądanie renty. Konieczna jest rzeczywista utrata zdolności zarobkowania i widoków na przyszłość, a także rzeczywiste zwiększenie się potrzeb poszkodowanego jako następstwo wywołania uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia wskutek wypadku (wyrok SN z 7 maja 1998 r., III CKU 18/98, Prok.i Pr.-wkł. 1998/11-12/35).

To jest tylko część artykułu, zobacz pełną treść w e-wydaniu Dziennika Gazety Prawnej:Jak ubiegać się o rentę wyrównawczą (uzupełniającą)

W pełnej wersji artykułu:

- Ustalanie wysokości renty

- Określenie rozmiarów szkody

- Wskazanie na hipotetyczne zarobki

- Rekompensata szkody przyszłej

- Świadczenia wolne od podatku

- Zmniejszenie wysokości renty