Zgodnie z przepisami kodeksu pracy dotyczącymi kwalifikacji zawodowych pracownika (art. 1031 par. 1 k.p.) przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą. Przepisy nie precyzują przy tym, czy chodzi tu o kwalifikacje wymagane do pracy aktualnie wykonywanej pracownika lub pracy, którą dany pracownik może wykonywać dla danego pracodawcy w przyszłości czy też o kwalifikacje ogólne przydatne bez względu na rodzaj wykonywanej pracy i pracodawcę. Według stanowiska Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej nowe przepisy kodeksu pracy dotyczą przede wszystkim podnoszenia kwalifikacji zawodowych w ramach pracy aktualnie wykonywanej przez pracownika, ale również będą mogły mieć zastosowanie w przypadku, gdy planowany jest awans pracownika lub też pracodawca zamierza zaproponować mu inne warunki pracy, np. pracę na innym stanowisku, ze względu na zmianę profilu działalności firmy. W takim rozumieniu nowe przepisy dotyczą kwalifikacji, jakie są oczekiwane od pracownika przez konkretnego pracodawcę.
Podnoszenie kwalifikacji zawodowych w rozumieniu nowych przepisów wymaga, aby odbywało się ono z inicjatywy pracodawcy lub za jego zgodą. Jako zgodę należy przy tym traktować każde zachowanie pracodawcy, które ujawnia jego wolę w sposób dostateczny. Zgoda pracodawcy może być zatem wyrażona np. poprzez zwolnienie pracownika z części dnia pracy na czas odbycia zajęć.
Jeśli pracodawca wyrazi zgodę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych przez pracownika, pracownikowi przysługują uprawnienia określone w art. 1031 par. 2 k.p. – zwolnienie z całości lub części dnia pracy na czas niezbędny, by punktualnie przybyć na obowiązkowe zajęcia oraz na czas ich trwania z zachowaniem prawa do wynagrodzenia, a także urlop szkoleniowy.