Wiceprezes NRL: Kibicujemy lekarzom wojskowym

Lekarz wojskowy to i medyk, i żołnierz

Oczywiście. Szkolenie lekarza na potrzeby wojska musi być wzbogacone o elementy wojskowe. Jako cywil studiujący na Wydziale Wojskowo-Lekarskim miałem zajęcia praktyczne na strzelnicy i z taktycznego zabezpieczenia wojskowego, natomiast koledzy studiujący w mundurach w wakacje mieli skoszarowane ćwiczenia stricte wojskowe, bo równolegle z nauką medycyny zdobywali kolejne stopnie wojskowe, co wymaga odrębnego przeszkolenia i jest osobną dziedziną. O ile zwieńczeniem szkolenia lekarskiego jest otrzymanie wydawanego przez izbę lekarską prawa wykonywania zawodu (PWZ), czyli przepustki do praktykowania zawodu lekarza na terenie Polski i reszty Unii Europejskiej, o tyle lekarze wojskowi otrzymują PWZ i stopień oficerski. Nie da się tego zrobić na uczelni, która jest do tego nieprzygotowana i nie ma takiego zaplecza, jak łódzka. UM w Łodzi przez lata współpracy z wojskiem wypracował sobie odpowiednią infrastrukturę i przeszkoloną kadrę. Zobaczymy, czy Ministerstwo Obrony Narodowej podtrzyma zapowiedzi reaktywowania Wojskowej Akademii Medycznej i czy będzie to reaktywacja od podstaw, ze wszystkimi katedrami, czy stanie się to w porozumieniu z UM w Łodzi. Jakkolwiek będzie to wyglądało, kibicuję, by odbyło się z jak największą korzyścią dla młodych ludzi, którzy marzą o karierze wojskowej w połączeniu z medycyną. Wydaje mi się też, że nie ma co wylewać dziecka z kąpielą. Jeżeli wypracowane standardy się sprawdzają, nie ma sensu ich zmieniać. Nasi lekarze wojskowi cieszą się dobrą renomą i uznaniem, zarówno jeżeli chodzi o kwalifikacje wojskowe, jak i wiedzę medyczną. Są należycie przygotowani zarówno do pełnienia służby w wojsku, jak i udzielania pomocy medycznej. Mam nadzieję, że reaktywacja WAM odbędzie się z podtrzymaniem, a nawet rozwinięciem tych standardów.

Predyspozycje osobowościowe są potrzebne lekarzowi do służby

Żeby funkcjonować w strukturach Wojska Polskiego, czyli – jak w każdym wojsku – pewnej hierarchii, trzeba mieć odpowiednie predyspozycje osobowościowe. Chodzi o umiejętność gry zespołowej, ale i podporządkowania się strukturze i temu, że jest ośrodek decyzyjny, który wydaje konkretny rozkaz. Zakładam, że rzeczywistość wojskowa niekoniecznie wygląda jak w amerykańskich serialach, ale ma swoje blaski i cienie, z czego także należy sobie zdawać sprawę. Jako syn lekarza wojskowego po WAM nigdy nie pałałem chęcią wstąpienia do wojska nie dlatego, że mam jego negatywny obraz, wręcz przeciwnie – tata ma do niego ogromny sentyment – ale dlatego, że chciałem po prostu być lekarzem. Niekoniecznie ciągnęło mnie do struktur wojskowych, natomiast w pełni doceniam to, że są osoby, które chcą obie te dziedziny łączyć.

Wrażliwość nie dyskwalifikuje lekarza, który chce być żołnierzem

Osoby o bardzo rozwiniętej wrażliwości czy komponencie lękowym będą miały trudniej w sytuacjach mocno stresowych, np. podczas misji wojskowej. Może się to dla nich wiązać z dodatkowym niepokojem. Natomiast nie jest to dyskwalifikujące. Jeżeli osoba bardziej wrażliwa ma takie marzenie i jest świadoma swoich ograniczeń osobowościowych, ale jest gotowa nad nimi pracować, to nie uważam ich za dyskwalifikujące. Wiem, że centra symulacji są na coraz wyższym poziomie i są w stanie odwzorować warunki bojowe. Wydaje mi się, że im więcej szkoleń, które można porównać niemal do rzeczywistości wojennej, stresogennej, tym lepsze wojsko przygotujemy, a w momencie zetknięcia z realną sytuacją jego poziom stresu będzie niższy, niż gdyby takich szkoleń nie miało. Trzymamy kciuki za wszystkich lekarzy wojskowych i doceniamy ich służbę. ©℗