Turyści będą mogli od wtorku korzystać z tarasu widokowego na wieży katedry św. Mikołaja w Elblągu (woj. warmińsko-mazurskie). Ta zabytkowa budowla jest jedną z głównych atrakcji turystycznych miasta; przez ostatnie dwa sezony odwiedziło ją 50 tys. osób.

Wieża zostanie otwarta dla zwiedzających po zimowej przerwie. Taras widokowy na wysokości 68 m będzie czynny do połowy października. W pogodne dni widać stamtąd nie tylko panoramę Elbląga i Żuław z pobliskim jeziorem Druzno, ale nawet zarysy - odległego o 30 km - Malborka.

Zabytkowa budowla, którą w 2015 r. gruntownie zrewitalizowano, szybko stała się jedną z głównych atrakcji turystycznych miasta. Przez pierwszy sezon odwiedziło ją 27 tys. osób, w ub. roku odnotowano 23 tys. wejść.

Zdaniem Łukasza Mierzejewskiego z elbląskiego urzędu miasta, zainteresowanie turystów jest znacznie większe niż się spodziewano. Jak przypomniał, projekt rewitalizacji wieży zakładał, że będzie ją odwiedzać 5 tys. osób rocznie. Prace, wraz z zagospodarowaniem skweru przy katedrze, kosztowały blisko 3,8 mln zł. Większość tych pieniędzy pochodziła z dofinansowania UE.

Na wieżę prowadzi ponad 360 schodów, wchodzi się ok. 15 minut. W połowie drogi na szczyt urządzono strefę odpoczynku z miejscami do siedzenia. Na tarasie są lunety umożliwiające obserwację okolicy. Jednorazowo może przebywać tam do 10 osób - na dole przy wejściu zamontowano bramki, które ograniczają liczbę zwiedzających.

Taras widokowy jest czynny przez sześć dni w tygodniu, od wtorku do piątku w godz. 10-17, w sobotę w godz. 10-14, a w niedzielę w godz. 14-17. Wejście jest bezpłatne.

Wieża katedry św. Mikołaja ma 97 m i jest uważana za najwyższy obiekt sakralny po prawej stronie Wisły. Najwyższa w Polsce jest bazylika w Licheniu, której wieża ma ponad 141 m.

Elbląska katedra pw. św. Mikołaja - patrona miasta, żeglarzy i kupców - pochodzi z XIII w. Została gruntownie przebudowana po pożarze, spowodowanym uderzeniem pioruna w 1777 r. W 1907 r. wzniesiono wieżę w stylu renesansowym o konstrukcji ceglano-stalowej. Świątynia została ponownie zniszczona podczas sowiecko-niemieckich walk o miasto pod koniec II wojny św. Obecny kształt uzyskała po odbudowie prowadzonej w latach 1948-65.(PAP)