Zgodnie z art. 165 kodeksu pracy (dalej: k.p.) jeżeli pracownik nie może rozpocząć urlopu w ustalonym terminie z przyczyn usprawiedliwiających nieobecność w pracy, a w szczególności z powodu:

  • czasowej niezdolności do pracy wskutek choroby,
  • odosobnienia w związku z chorobą zakaźną,
  • powołania na ćwiczenia wojskowe w ramach pasywnej rezerwy, stawienia się do pełnienia terytorialnej służby wojskowej rotacyjnie albo stawienia się do pełnienia służby w aktywnej rezerwie, na czas do 3 miesięcy,
  • urlopu macierzyńskiego.

pracodawca jest obowiązany przesunąć urlop na termin późniejszy.

Przepis używa wyrażenia „w szczególności”, a więc wymienione powyżej cztery okoliczności są jedynie przykładowym wyliczeniem usprawiedliwionych nieobecności, które powodują przesunięcie urlopu. Chodzi tu bowiem o wszelkie usprawiedliwione nieobecności, o których mowa w rozporządzeniu ministra pracy i polityki socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (dalej: rozporządzenie). Zgodnie z par. 1 rozporządzenia przyczynami usprawiedliwiającymi nieobecność pracownika w pracy są zdarzenia i okoliczności określone przepisami prawa pracy, które uniemożliwiają stawienie się pracownika do pracy i jej świadczenie, a także inne przypadki niemożności wykonywania pracy wskazane przez pracownika i uznane przez pracodawcę za usprawiedliwiające nieobecność w pracy.

W doktrynie wskazuje się, że do przyczyn usprawiedliwionych należy zaliczyć również inne przyczyny, które pracodawca za takie uznaje w przepisach wewnątrzzakładowych – układach zbiorowych, regulaminach pracy.

WAŻNE! Okres korzystania z uzupełniającego urlopu macierzyńskiego także należy uznać za okres usprawiedliwionej nieobecności w pracy. Taka wykładnia została jeszcze podkreślona przez art. 1802 par. 7 k.p. Zgodnie z nim do uzupełniającego urlopu macierzyńskiego stosuje się odpowiednio m.in. art. 165 pkt 4 dotyczący urlopu macierzyńskiego. ©℗