Nie, pracownik przywrócony orzeczeniem sądu do pracy nie nabywa prawa do urlopu wypoczynkowego za cały okres pozostawania bez pracy. Takie stanowisko reprezentuje również Sąd Najwyższy w swoim dotychczasowym orzecznictwie (por. wyrok SN z 10 marca 2010 r., II PK 265/09, LEX nr 602244). Urlop wypoczynkowy przysługuje pracownikowi, a więc osobie pozostającej w stosunku pracy i zasadniczo, poza niektórymi przypadkami usprawiedliwionej nieobecności w pracy, świadczącej pracę. Przypadki, kiedy nabywa się prawo do urlopu wypoczynkowego w czasie usprawiedliwionej nieobecności, są wymienione w przepisach i nie obejmują sytuacji, gdy pracownik jest przywracany do pracy. Prawo do urlopu wypoczynkowego zależy również od pozostawania w stosunku pracy.
Okres pozostawania bez pracy w rozumieniu art. 51 kodeksu pracy to okres nieświadczenia pracy przez pracownika w wyniku wypowiedzenia złożonego przez pracodawcę. Wypowiedzenie jest skuteczne, dopóki sąd nie wyda prawomocnego orzeczenia o jego niezgodności z prawem i przywróceniu pracownika do pracy. Z upływem okresu wypowiedzenia osoba, której złożono wypowiedzenia, traci status pracownika. Do czasu przywrócenia do pracy przez sąd nie pozostaje ona w stosunku pracy i nie świadczy pracy. Nie przysługują jej więc świadczenia wiążące się ze stosunkiem pracy, w tym prawo do urlopu wypoczynkowego.
Orzeczenie o przywróceniu do pracy restytuuje stosunek pracy na przyszłość, tj. doprowadza do powstania stosunku pracy, jaki istniał przed zakwestionowanym rozwiązaniem umowy o pracę, nie unieważnia ono natomiast bezprawnego oświadczenia pracodawcy z mocą wsteczną od momentu, w jakim oświadczenie to zostało złożone. Przepisy kodeksu pracy nie tworzą więc fikcji prawnej, że okres pozostawania bez pracy jest okresem zatrudnienia, który powoduje uzyskanie prawa do urlopu wypoczynkowego.