Wniosek dotyczył nieuzwzględniania w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wartości opieki medycznej w części współfinansowanej pracownikom przez pracodawcę. Wnioskodawca od września 2015 r. ma umowę dotyczącą opieki medycznej, na podstawie której wszyscy pracownicy mogą dobrowolnie przystąpić do programu opieki medycznej. Obecnie składka miesięczna za pracownika jest finansowana w całości przez pracodawcę, jednak od stycznia zasady mają się zmienić i część opłaty będzie pokrywał pracownik. Zakład pracy zamierza wprowadzić do regulaminu wynagradzania zapis, zgodnie z którym pracownicy będą uprawnieni do zakupu podstawowej opieki medycznej za kwotę, która jest niższa od ceny detalicznej usługi nabywanej przez pracodawcę.

Należność będzie co miesiąc potrącana z ich wynagrodzenia. Pracodawca będzie zaś zobowiązany do sfinansowania pozostałej kwoty, która stanowi różnicę pomiędzy ceną nabycia danej usługi a kwotą uiszczoną przez pracownika.

Korzyść materialna polegająca na uprawnieniu do zakupu pakietu opieki medycznej po cenach niższych niż detaliczne stanowi przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osiągany przez pracowników z tytułu zatrudnienia. Jednak wnioskodawca w piśmie do ZUS powołał się na rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe (Dz.U. nr 161 poz. 1198 ze zm.). Zgodnie z nim z podstawy wymiaru składek wyłączone są korzyści materialne wynikające ze zbiorowych układów pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług. W ocenie wnioskodawcy w związku z tym koszt opieki medycznej nie będzie stanowić dla pracowników i zakładu pracy podstawy wymiaru składek.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydał interpretację

W interpretacji indywidualnej wydanej przez gdański oddział ZUS 3 listopada br. zakład uznał stanowisko zawarte we wniosku za prawidłowe. Podkreślił, że podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem przychodów wymienionych w par. 2 rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej. Tak ustalono w art. 18 ust. 1 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2025 r. poz. 350 ze zm.).

Kiedy opieka medyczna może być nieoskładkowana?

Przepis rozporządzenia wskazuje na to, że z wyłączenia z podstawy wymiaru składek korzystają przychody, które wynikają z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a także przybierają postać niepieniężną. Dlatego ZUS uznał, że składki nie powinny być naliczane od przychodu pracownika stanowiącego korzyść materialną wynikającą z regulaminu wynagradzania, a polegającą na umożliwieniu zatrudnionemu skorzystania z usługi (pakietu opieki medycznej) za częściową odpłatnością. Pracownik uzyska efekt, o którym mowa w przepisie rozporządzenia wówczas, gdy pracodawca dokona zakupu towaru lub udostępni korzystanie z usługi po cenie niższej od tej, do której uiszczenia byłby zobowiązany w przypadku osobistego nabycia tych dóbr.

Oznacza to, że wyłączeniu z podstawy wymiaru składek będzie podlegała wartość różnicy między ceną nabycia usługi a ponoszoną przez pracownika odpłatnością. ©℗

Podstawa prawna

Decyzja nr 564 wydana przez ZUS oddział w Gdańsku 3 listopada 2025 r.