Artykuł 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (dalej: u.p.z.p.) wskazuje, że jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą wartość nieruchomości wzrosła, a właściciel lub użytkownik wieczysty zbywa tę nieruchomość, to wójt, burmistrz albo prezydent miasta pobiera jednorazową opłatę ustaloną w tym planie, określoną w stosunku procentowym do wzrostu wartości nieruchomości. Opłata ta jest dochodem własnym gminy, a jej wysokość nie może być wyższa niż 30 proc. wzrostu wartości nieruchomości. Ustala się ją z tytułu wzrostu wartości nieruchomości na dzień sprzedaży działki ‒ wskazuje art. 37 ust. 1 i 6 u.p.z.p.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 10 lipca 2024 r. (sygn. akt II SA/Gl 345/24) również weryfikował decyzję wójta gminy o ustaleniu opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości z powodu sprzedaży działki, która po uchwaleniu planu miejscowego zmieniła przeznaczenie. Sąd przypomniał, że przed ustaleniem opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości muszą zaistnieć kumulatywnie przesłanki, zgodnie z którymi:
- zmienił się plan zagospodarowania przestrzennego lub go uchwalono,
- właściciel lub użytkownik wieczysty przed upływem pięciu lat od dnia wejścia w życie tego planu sprzedał nieruchomość,
- wzrosła wartość nieruchomości w związku z uchwaleniem planu miejscowego lub jego zmianą,
- w planie określono stawkę opłaty w stosunku procentowym do wzrostu wartości nieruchomości.
Jeśli chociażby jedna z tych przesłanek nie została spełniona, to nie będzie można ustalić opłaty planistycznej. Gdy wszystkie przesłanki są spełnione, wydanie decyzji w przedmiocie tej opłaty ma charakter obligatoryjny.
Sąd ustalił także, że wartość nieruchomości po ustaleniu planu znacząco wzrosła. A w związku z tym wójt miał podstawy do naliczenia stosownej opłaty, co więcej, zrobił to w oparciu o operat rzeczoznawcy majątkowego. Finalnie sąd oddalił skargę właściciela nieruchomości na decyzję w sprawie opłaty.
Oceniając taki operat szacunkowy, zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 kwietnia 2023 r. (sygn. akt II OSK 1362/20) należy sprawdzić, czy został on sporządzony i podpisany przez uprawnioną osobę, czy zawiera wymagane przepisami elementy treści oraz czy nie ma w nim niejasności, pomyłek, braków, które powinny być sprostowane lub uzupełnione.
Jednak czytelnik w przywołanym stanie faktycznym nie kwestionuje wyceny nieruchomości, lecz sam fakt nałożenia opłaty z uwagi na sprzedaż działki. Argumenty w rodzaju konieczności uzyskania środków na zapewnienie płynności finansowej nie mają znaczenia. Wójt gminy, wydając decyzję, bierze pod uwagę obiektywne przesłanki, w tym wartość nieruchomości przed ustaleniem planu miejscowego i po jego ustaleniu, a podstawą są wyceny rzeczoznawcy. W tych okolicznościach brak realnych podstaw, aby podważyć decyzję. ©℗
Podstawa prawna
Podstawa prawna
• art. 36 ust. 4, art. 37 ust. 1 i 6 ustawy z 23 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1130)