Historia głosowania nad Rzecznikiem Praw Dziecka to opowieść o tym jak PO poszła w personalną demagogię a PiS się pogubił i dał się zrobić w konia.
Sejm w zasadzie głosami posłów PIS utrącił kandydaturę Agnieszki Dudzińskiej na Rzecznika Praw Dziecka, którą sam wystawił. Kandydaturę eksperta od polityki społecznej, zatrudnionej w PAN, angażującej się społecznie matki niepełnosprawnego dziecka. Do tego wiceszefowej PFRON w czasach rządów PO. Więc osoby na pierwszy rzut oka strawnej także teoretycznie dla PO. Jak to się stało?
Posłanka PO Magdalena Kochan zapytała tuż przed głosowaniem o wypowiedź kandydatki z TV Republika, gdzie padły słowa o eutanazji niepełnosprawnych dzieci. Tyle że nie były wyrażone jako jej pogląd a padły w kontekście pytania o protest niepełnosprawnych i konstatacji dziennikarza, że osoby jednocześnie opowiadające się za aborcją z powodu wady płodu wspierały protest niepełnosprawnych. Pytanie może nie za bardzo mądre. Ale słowa o eutanazji miały sarkastyczny wydźwięk i miały zwrócić uwagę, na to, że gros niepełnosprawności dzieci nie ujawnia się w życiu płodowym a po urodzeniu. Słowa więc były po pierwsze wyrwane z kontekstu po drugie były rodzajem retorycznego chwytu mającego zwrócić uwagę na problem. Trudno by posłanka PO tego nie rozumiała (a przynajmniej taką mam nadzieję, że rozumiała). Jej pytanie było więc tanią demagogią a w zasadzie personalnym atakiem, bo tym jest bezzasadne przypisanie kandydatce poglądu, którego nie wyznaje.
Działanie politycznie skuteczne, ale wredne, gdyż oskarżona nie mogła się bronić. Sprawę usiłował wyjaśniać szef klubu PiS Ryszard Terlecki, ale mleko już się rozlało. Dla sporej części posłów PiS był to wystarczający powód, by zdystansować się od poparcia kandydatury. Od jednego z posłów PiS usłyszałem, że z tą eutanazją to podejrzana sprawa a poza tym kandydatkę chwaliła Gazeta Wyborcza. Naprawdę! Gazeto, jeśli chcecie osiągnąć efekt, wystarczy chwalić zamiast krytykować PiS. W efekcie PiS własnymi siłami odrzucił własną kandydatkę na Rzecznika Praw Dziecka. Do przeforsowania kandydatury potrzeba było 200 głosów, tymczasem za Agnieszką Dudzińską zagłosowało 186 posłów PiS, 4 było przeciw, 9 się wstrzymało a 37 nie głosowało. Jednak przesądzili ci, którzy nie wzięli udziału w głosowaniu, mimo że głosowali chwilę wcześniej a było ich niemal 20.
PO triumfowała, bo PiS przegrał głosowanie. W PiS była dezorientacja i wściekłość. A był to dosyć jaskrawy przykład wojny polsko-polskiej, która zaćmiewa rozum. Nawet podczas wojny bywają miejsca czy osoby z którymi wojujące strony obchodzą się łagodniej. Nie strzela się do sanitariuszy i powinno się szanować cywilów. W polityce też można wyróżnić takie funkcje, które nie są ani na pierwszej ani na drugiej linii politycznego frontu. Na pewno tym jest Rzecznik Praw Dziecka. Funkcja niezbyt głośna, ale pożyteczna. I żeby było jasne, reguły polityki są oczywiste, nikt nie spodziewa się, że opozycja poprze kandydata większości, ale skrajnie demagogiczne zagrania wobec osób, które nie są stricte partyjnymi nominatami a ekspertami są chwytami poniżej pasa. No chyba, że przyjmiemy optykę, że z punktu widzenia opozycji im gorzej tym lepiej. Tzn. zamiast kompetentnego rzecznika lepszy taki, który będzie zastanawiał się czy Teletubsie nie są podejrzane.