Rządu talibów nie uznają nawet dawne państwa sojusznicze. Zabójstwo przywódcy Al-Kaidy Ajmana az-Zawahiriego, którego w sercu Kabulu dokonali pod koniec lipca Amerykanie, obnażyło za to jego relacje ze skompromitowanymi partnerami. Jak wskazują eksperci, az-Zawahir nie mógłby mieszkać w Kabulu bez wiedzy niektórych talibskich przywódców. Poza tym został zabity w mieszkaniu należącym do ministra spraw wewnętrznych i przywódcy potężnej siatki rebelianckiej klanu Hakkanich Siradżuddina Hakkaniego.
Przywódcy talibów wybrali bowiem powrót do przeszłości. Misję tą ułatwiła im wojna w Ukrainie, dzięki której od pół roku znajdują się poza światowym centrum uwagi. Talibowie realizują te same polityki, które wprowadzali, gdy po raz pierwszy sięgnęli po władzę w latach 1996–2001. Pomimo złożonych obietnic 23 marca br. Afganistan ponownie stał się jedynym krajem na świecie, który uniemożliwia dziewczętom uczęszczanie do szkoły średniej. Wysoki komisarz ONZ ds. praw człowieka Michelle Bachelet działania talibów określiła jako „zinstytucjonalizowany, systematyczny ucisk kobiet”. Jeszcze rok temu Afganki stanowiły 22 proc. siły roboczej. Odsetek ten był niewielki, ale odzwierciedlał lata postępu w głęboko patriarchalnym i konserwatywnym społeczeństwie. Od sierpnia 2021 r. liczba ta znacząco spadła. Badanie przeprowadzone w tym roku przez Międzynarodową Organizację Pracy (ILO) udokumentowało nieproporcjonalnie wysoki, bo plasujący się na poziomie 16 proc., spadek zatrudnienia kobiet w miesiącach bezpośrednio po przejęciu władzy przez talibów. Dla porównania zatrudnienie mężczyzn spadło w tym samym czasie o 6 proc. Raport przewiduje, że bezrobocie wśród kobiet może wzrosnąć w najbliższym czasie nawet do 28 proc. Z analiz Banku Światowego wynika z kolei, że 42 proc. firm należących do kobiet w Afganistanie zostało tymczasowo zamkniętych. W przypadku przedsiębiorstw prowadzonych przez mężczyzn było to 26 proc.