Wynagrodzenie za pracę podlega szczególnej ochronie przed potrąceniami. Z tego wynagrodzenia – po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne oraz zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych – bez zgody pracownika potrąceniu podlegają tylko należności wskazane w art. 87 k.p. Są to sumy egzekwowane na mocy tytułów wykonawczych, zaliczki pieniężne udzielone pracownikowi oraz kary pieniężne przewidziane w art. 108 k.p. Potrącenia tych należności mogą być dokonywane w granicach wskazanych w kodeksie pracy. Inne należności mogą być potrącane z wynagrodzenia pracownika tylko za jego pisemną zgodą.
Ochronie przed potrąceniami podlega nie tylko wynagrodzenie za pracę. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego ochroną objęte są także inne świadczenia pieniężne ze stosunku pracy, takie jak m.in. odprawa z tytułu zwolnienia z pracy z przyczyn niedotyczących pracownika, odprawa emerytalna czy nagroda jubileuszowa.
Nie dotyczy to jednak odszkodowania należnego pracownikowi na podstawie umowy o zakazie konkurencji po ustaniu zatrudniania. Jak wypowiedział się SN w wyroku z 29 czerwca 2005 r., II PK 345/04, odszkodowanie wynikające z umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy nie jest wynagrodzeniem za pracę i nie podlega ochronie przewidzianej dla tego wynagrodzenia. Umowa taka jest odrębną umową, a ustalone w niej odszkodowanie nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie pracy, ale za powstrzymywanie się od działalności konkurencyjnej. Pracodawca może więc dokonać potrącenia swojej wierzytelności wobec byłego pracownika z wierzytelności tego pracownika o zapłatę odszkodowania wynikającego z umowy o zakazie działalności konkurencyjnej bez zgody pracownika. Potrącenia dokonuje się na zasadach określonych w art. 498–500 k.c. poprzez oświadczenie złożone drugiej stronie.