Pracownica nie zachowuje prawa do dwóch (pozostałych) dni dodatkowego urlopu wypoczynkowego w nowym miejscu pracy. Uprawnienie do dodatkowego wypoczynku nie przechodzi na nowego pracodawcę. Pracownica powinna za te dni otrzymać ekwiwalent za niewykorzystany urlop od poprzedniego pracodawcy, czyli ośrodka pomocy społecznej.
Prawo do dodatkowego urlopu uregulowane jest w art. 121 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej. Zgodnie z tym przepisem pracownikowi socjalnemu zatrudnionemu w ośrodku pomocy społecznej, centrum usług społecznych lub w powiatowym centrum pomocy rodzinie, do którego obowiązków należy praca socjalna lub przeprowadzanie rodzinnych wywiadów środowiskowych, jeżeli przepracował nieprzerwanie i faktycznie co najmniej trzy lata, przysługuje raz na dwa lata dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze 10 dni roboczych.
Ogólną zasadą prawa pracy jest to, że przy zmianie w trakcie roku kalendarzowego przez pracownika pracodawców, poprzedniego pracodawcę obciąża koszt udzielenia urlopu wypoczynkowego w tej części, która wynika z okresu u niego przepracowanego w trakcie tego roku kalendarzowego. Zgodnie z art. 1551 kodeksu pracy u pracodawcy, z którym ustaje stosunek pracy, pracownikowi przysługuje urlop w wymiarze proporcjonalnym do okresu przepracowanego w roku ustania stosunku pracy (a więc stosownie zmniejszonym), chyba że pracownik przed zakończeniem stosunku pracy wykorzystał już urlop w przysługującym mu lub w wyższym wymiarze. Nowego pracodawcę urlop wypoczynkowy obciąża kosztami tylko w zakresie takim, jaki jest proporcjonalny do okresu zatrudnienia nowego pracownika.
Ze względu na szczególny cel dodatkowego urlopu wypoczynkowego pracownika socjalnego – ma umożliwić regenerację pracownika po obciążającej psychicznie pracy – do dodatkowego urlopu wypoczynkowego nie ma zastosowania zasada ustalania urlopu w wymiarze proporcjonalnym w związku z ustaniem stosunku pracy wyrażona w art. 1551 k.p. Oznacza to, że dodatkowy urlop wypoczynkowy pracownik nabywa u starego pracodawcy w wymiarze 10 dni. Z uwagi na to, że pracownica nabyła prawo do dodatkowego urlopu w pełnym wymiarze, urlop ten obciąża pracodawcę, u którego nastąpiło nabycie urlopu. W konsekwencji prawo do niego nie przechodzi wraz z pracownicą na nowego pracodawcę. W przypadku, w którym pracownik socjalny nie wykorzystał w naturze dodatkowego urlopu wypoczynkowego z powodu zakończenia stosunku pracy, będzie on miał w stosunku do starego pracodawcy roszczenie o ekwiwalent za niewykorzystany urlop.
Podstawa prawna:
art. 121 ust. 3 ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1876; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 803)
art. 1551 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1320; ost.zm. Dz.U. z 2018 r. poz. 2432)