Trwająca restrukturyzacja lub likwidacja banku nie mogą zostać uznane przez sąd za przeszkodę do zawieszenia obowiązku spłat rat kapitałowo-odsetkowych dla zadłużonych w banku kredytobiorców, którzy wszczęli sprawę o unieważnienie umowy kredytowej – takie wnioski płyną z opinii Laili Mediny, rzeczniczki generalnej Trybunału Sprawiedliwości UE, wydanej w zeszły czwartek w sprawie dotyczącej klienta Getin Noble Banku.
Rozstrzygnięcie nie jest zaskakujące, bowiem już wcześniej polskie sądy wyinterpretowały taki model postępowania z uchwały Sądu Najwyższego podjętej 19 września br. (sygn. akt: III CzP 5/24). Stwierdzono w niej, że toczące się postępowanie upadłościowe (w przypadku Getinu potrwa ono zapewne kilka lat) nie stanowi przeszkody do dalszego procedowania spraw frankowiczów. Prawnicy, z którymi rozmawiał wówczas DGP, wyjaśniali, że to rozstrzygnięcie przynosi ulgę tysiącom kredytobiorców (ponad 8 tys. osób zadłużonych w banku należącym niegdyś do Leszka Czarneckiego wniosło już swoją sprawę do sądu). Dzięki niemu ich sprawy nie tylko mogą się dalej toczyć, lecz także sędziowie będą mogli na czas trwającego postępowania sądowego zawiesić obowiązek dalszego comiesięcznego odprowadzania rat do upadłego banku.
Rzeczniczka generalna TSUE podzieliła ten tok rozumowania i wskazała, że przepisy uniemożliwiające wstrzymanie konieczności spłacania rat kapitałowo-odsetkowych stawiają kredytobiorców zadłużonych w restrukturyzowanym albo likwidowanym banku w pozycji gorszej niż pozostałych dłużników. To zaś jest niezgodne z założeniami unijnej dyrektywy 93/13 i dlatego wymaga pominięcia w stosowaniu przez sądy. Laila Medina dodała również, że kluczowe jest właściwe zbilansowanie wchodzących w konflikt wartości. Pierwsza z nich to właściwe przeprowadzenie postępowania restrukturyzacyjnego, druga natomiast – dobro konsumentów. Powinno ono być szczególnie chronione, tak aby kredytobiorca nie ucierpiał z powodu niezależnych od niego problemów banku, w którym uprzednio się zadłużył.©℗
orzecznictwo
Podstawa prawna
Opinia rzeczniczki generalnej Trybunału Sprawiedliwości UE z 12 października 2024 r. w sprawie C–324/23