Jak prawidłowo rozliczyć VAT i CIT przy wykupie samochodu ciężarowego z leasingu operacyjnego od firmy niemieckiej

Spółka z o.o. Y z siedzibą w Polsce (podatnik VAT czynny i VAT UE, polski rezydent podatkowy) świadczy usługi transportu drogowego towarów. Spółka 26 kwietnia 2023 r. dokonała wykupu z leasingu operacyjnego samochodu ciężarowego (o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t) za kwotę 6000 zł. Wykupiony pojazd nie spełnia definicji nowego środka transportu zawartej w ustawie o VAT i jest już zarejestrowany dla celów ruchu drogowego w Polsce.

Umowa leasingu była zawarta z firmą niemiecką (podatnik VAT i VAT UE w Niemczech) nieposiadającą siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, a także niezarejestrowaną dla celów VAT w Polsce. W momencie dostawy pojazd znajdował się na terytorium Polski – spółka używała go jako leasingobiorca. Wykup został udokumentowany niemiecką fakturą wystawioną przez kontrahenta 26 kwietnia 2023 r. na kwotę 6000 zł. Dokument ten zawierał informację, że podatek rozlicza nabywca. Spółka otrzymała fakturę w formie elektronicznej (PDF) w dacie jej wystawienia. Cena wykupu została uiszczona 26 kwietnia 2023 r. przelewem na niemiecki rachunek bankowy kontrahenta. Wykupiony z leasingu samochód spółka 27 kwietnia 2023 r. oddała do używania i wprowadziła do ewidencji środków trwałych. Spółka z uwagi na wartość początkową pojazdu (poniżej 10 000 zł) wybrała jednorazową amortyzację niskocennych składników majątku. Przerejestrowania samochodu w wydziale komunikacji i opłacenia ubezpieczeń komunikacyjnych spółka dokona już po wprowadzeniu pojazdu do ewidencji środków trwałych. Pomiędzy spółką a jej niemieckim kontrahentem nie zachodzą powiązania, o których mowa w art. 32 ust. 2 ustawy o VAT. Rokiem podatkowym Y jest rok kalendarzowy, a VAT i zaliczki na CIT opłaca na zasadach ogólnych za okresy miesięczne. Dla spółki właściwa jest stawka CIT w wysokości 19 proc. Jak Y powinna rozliczyć VAT i CIT od wykupu tego samochodu ciężarowego od firmy niemieckiej? ©℗

VAT

Podatek należny

Opodatkowaniu VAT podlegają m.in.:

• odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT),
• wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT).

Na wstępie należy wskazać, że umowa leasingu operacyjnego jest uznawana za usługę na gruncie VAT (art. 8 ust. 1 ustawy), a w sytuacji gdy nabywana jest ona od zagranicznego podatnika, należy rozpoznać import usług (m.in. art. 2 pkt 9, art. 17 ust. 1 pkt 4, ust. 2, art. 28a i art. 28b ustawy o VAT). Natomiast wykup przedmiotu leasingu (np. pojazdu) stanowi odrębną czynność od usługi leasingu i jest uznawany za odpłatną dostawę towarów (m.in. art. 7 ust. 1, art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Choć w analizowanym przypadku dostawcą jest firma niemiecka (niemiecki podatnik VAT i VAT UE) nieposiadająca w Polsce siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, to jednak nie dojdzie do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. W świetle reguły wynikającej z art. 9 ust. 1 w zw. z ust. 2 ustawy o VAT należy bowiem stwierdzić, że przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz, pod warunkiem że:

1) nabywcą towarów jest m.in.:

a) podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika;

2) dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej.

W omawianej sytuacji dojdzie do przeniesienia własności towaru (przedmiotowy samochód ciężarowy), a warunki dotyczące statusu nabywcy i dokonującego dostawy są spełnione, lecz w wyniku dostawy pojazd nie zostanie wysłany z innego państwa UE (Niemiec) do Polski, bo już w tym momencie znajdował się w naszym kraju (spółka używała bowiem pojazdu na podstawie umowy leasingu operacyjnego). Zatem w związku z wykupem tego pojazdu z leasingu operacyjnego nie dojdzie do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Dodać należy, że w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych miejscem dostawy towarów jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy (art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT).

Uwaga! Z uwagi na to, że nie mamy tutaj do czynienia z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów, na spółce nie ciąży ani obowiązek złożenia informacji VAT-23, ani obowiązek zapłaty podatku w terminie 14 dni (art. 103 ust. 3–5 w zw. z art. 99 ust. 10 ustawy o VAT).

To, że spółka nie powinna rozliczyć wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, nie oznacza jednak, że nie jest ona zobowiązana do zapłaty VAT w związku z wykupem pojazdu. Obowiązek zapłaty podatku wynika z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT. Na podstawie tego przepisu podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

a) dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów:

– innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej,

– innej niż transfer bonów jednego przeznaczenia,

– podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy o VAT;

b) nabywcą jest:

– w przypadku nabycia gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej – podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4 ustawy o VAT,

– w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem dostawy towarów, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju – podatnik, o którym mowa w art. 15 ustaw o VAT, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT,

– w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4 ustawy o VAT;

c) dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość lub sprzedaży na odległość towarów importowanych rozliczanej w procedurze szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 9 ustawy o VAT, lub na zasadach odpowiadających tym regulacjom.

W analizowanym przypadku są spełnione warunki do zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT do wykupu przedmiotowego samochodu ciężarowego od firmy niemieckiej, gdyż:

• dostawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, niezarejestrowany dla celów VAT w Polsce;
• nabywcą jest polski podatnik VAT posiadający siedzibę działalności gospodarczej w Polsce;
• z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika, aby dostawa była dokonywana w ramach niemieckich procedur odpowiadających wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość lub sprzedaży na odległość towarów importowanych.

W analizowanym przypadku firma niemiecka nie ma w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, nie ma zatem potrzeby badania przesłanek z art. 17 ust. 1a ustawy o VAT. Dodać jedynie należy, że w myśl art. 17 ust. 2 ustawy o VAT dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

W przypadku dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT (analizowany wykup z leasingu jest właśnie taką czynnością), ustawodawca nie określił w sposób szczególny momentu powstania obowiązku podatkowego. Określamy go zatem na zasadach ogólnych. I tak zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. W analizowanej sytuacji za datę dokonania dostawy towaru należy uznać dzień wykupu pojazdu z leasingu operacyjnego, tj. 26 kwietnia 2023 r. Zaznaczyć należy, że w przypadku dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca, zaliczki rodzą obowiązek podatkowy stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy o VAT (w przeciwieństwie do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów), jednak w omawianym przypadku nie doszło do zapłaty zaliczki. Zatem obowiązek podatkowy od przedmiotowej dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca, należało rozpoznać 26 kwietnia 2023 r.

Na zasadach ogólnych ustala się również podstawę opodatkowania w przypadku dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca. Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej. Tak więc podstawa opodatkowania tej dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca, wyniesie 6000 zł. Właściwa będzie tutaj podstawowa stawka podatku VAT wynosząca w 2023 r. 23 proc. (art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146ea pkt 1 ustawy o VAT). Podatek należny od przedmiotowej dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca, wyniesie zatem 1380 zł (6000 zł x 23 proc.). Spółka powinna wykazać ten podatek w JPK_V7M za kwiecień 2023 r. na podstawie otrzymanej od kontrahenta faktury. Spółka nie powinna sporządzać dokumentu wewnętrznego. Fakturę tę należy ująć bez żadnych dodatkowych oznaczeń. W szczególności nie ujmuje się jej z kodem GTU_07 (dotyczącym m.in. dostawy pojazdów), gdyż kody GTU nie dotyczą dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca.

W JPK_V7M za kwiecień 2023 r.:

• wysokość podstawy opodatkowania wynikającą z dostawy towarów, dla których podatnikiem jest nabywca zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, tj. 6000 zł, należy wykazać w polach K_31 (Ewidencja) oraz P_31 (Deklaracja);
• wysokość podatku należnego wynikającą z dostawy towarów, dla których podatnikiem jest nabywca zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, tj. 1380 zł, należy wykazać w polach K_32 (Ewidencja) oraz P_32 (Deklaracja).

Podatek naliczony

Kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. kwota podatku należnego z tytułu dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT podatnikiem jest ich nabywca (art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. b ustawy o VAT). W analizowanej sprawie kwota podatku naliczonego wyniesie więc 1380 zł.

Dodać tutaj należy, że dopuszczalna masa całkowita wykupionego samochodu ciężarowego przekracza 3,5 t, a zatem nie jest on pojazdem samochodowym w rozumieniu 2 pkt 34 ustawy o VAT, dlatego nie znajdą zastosowania ograniczenia wynikające z art. 86a ustawy o VAT.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że spółka świadczy usługi transportu drogowego towarów. Jak rozumiem, nabyty samochód będzie służył wyłącznie do świadczenia tych usług. Usługi transportu drogowego towarów podlegają, co do zasady, opodatkowaniu VAT, ewentualnie mogą stanowić tzw. eksport usług. Zarówno w jednej, jak i w drugiej sytuacji są to czynności uprawniające do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 lub ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT.

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 86 st. 1 ustawy o VAT). Podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik ma dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami (art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT).

Można przyjąć, że pojazd nie będzie służył do celów innych niż działalność gospodarcza ani do świadczenia usług zwolnionych, a zatem nie znajdą tutaj zastosowania ograniczenia wynikające z prewskaźnika (art. 86 ust. 2a–2h ustawy o VAT) oraz odliczenia częściowego i proporcjonalnego (art. 90 ustawy o VAT).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, dlatego odliczeniu podatku naliczonego nie sprzeciwia się art. 88 ust. 4 ustawy o VAT, a pozostałe regulacje zawarte w tym artykule są bezprzedmiotowe dla podatku naliczonego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca.

Zatem należy uznać, że w związku z nabyciem pojazdu spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w kwocie 1380 zł. Pozostaje ustalić, za jaki okres spółka może z tego uprawniania skorzystać.

Spółka nie wybrała metody kasowej, o której mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o VAT (jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, rozlicza się ona na zasadach ogólnych). Stosownie do art. 86 ust. 10 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. W analizowanym przypadku obowiązek podatkowy od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca, powstał 26 kwietnia 2023 r., a zatem spółka może skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego w rozliczeniu za kwiecień.

Należy jednak mieć na uwadze, że w przypadku podatku naliczonego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca (tj. podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. b ustawy o VAT), stosownie do art. 86 ust. 10b pkt 3 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT, pod warunkiem że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek. Na potrzeby schematu rozliczenia zakładam, że spółka wykaże podatek należny od tej dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca, w JPK_V7M za kwiecień 2023 r., a wtedy w JPK_V7M za kwiecień będzie mogła także wykazać podatek naliczony z tego tytułu. Na potrzeby schematu rozliczenia zakładam, że spółka nie skorzysta z możliwości, jaką daje art. 86 ust. 11 ustawy o VAT, tj. alternatywnego odliczenia tego podatku naliczonego w deklaracji podatkowej za jeden z trzech następnych miesięcy.

Podatek naliczony z tytułu dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca, spółka powinna więc wykazać – na podstawie otrzymanej od kontrahenta faktury – w wysokości 1380 zł w JPK_V7M za kwiecień 2023 r . Spółka nie powinna sporządzać dokumentu wewnętrznego. Fakturę tę należy ująć bez żadnych dodatkowych oznaczeń.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wykupiony pojazd stał się środkiem trwałym spółki, a zatem w JPK_V7M za kwiecień 2023 r.:

• wartość netto wynikającą z nabycia towarów i usług zaliczanych u podatnika do środków trwałych, tj. 6000 zł, należy wykazać w polach K_40 (Ewidencja) oraz P_40 (Deklaracja);
• wysokość podatku naliczonego przysługującego do odliczenia z podstaw określonych w art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, na warunkach określonych w ustawie, wynikającą z nabycia towarów i usług zaliczanych u podatnika do środków trwałych, tj. 1380 zł, należy wykazać w polach K_41 (Ewidencja) oraz P_41 (Deklaracja).

Uwaga! Dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca, podatnik nie wykazuje (w przeciwieństwie do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów) w informacji podsumowującej VAT-UE (art. 100 ustawy o VAT). ©℗

CIT

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT (art. 15 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o CIT). Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części. Kosztem uzyskania przychodów są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a–16m ustawy o CIT (art. 15 ust. 6 ustawy o CIT). Na podstawie art. 16a ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT amortyzacji podlegają (z zastrzeżeniem art. 16c ustawy o CIT) stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o CIT – zwane środkami trwałymi.

Jeżeli wykupiony przez spółkę z leasingu operacyjnego (na własność) środek transportu (samochód ciężarowy) jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania, a jego przewidywany okres jego używania jest dłuższy niż rok (decyzje w tym zakresie podejmuje podatnik) i jednocześnie pojazd ten będzie wykorzystywany przez spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą (będzie służył do świadczenia usług drogowego transportu towarów), to pojazd ten spełnia definicję środka trwałego. Spółka więc prawidłowo dokonała jego zaliczenia w poczet środków trwałych.

Przy czym należy pamiętać, że w razie odpłatnego nabycia za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się cenę ich nabycia (art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT). Z kolei za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy powiększoną o koszty związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług; z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony, albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o VAT. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku (art. 16g ust. 3 ustawy o CIT). W analizowanym przypadku wartość początkowa przedmiotowego pojazdu wyniesie 6000 zł, a więc odpowiada cenie nabycia (VAT podlega odliczeniu, a zatem nie jest w niej uwzględniony). Z kolei w świetle przedstawionego stanu faktycznego do dnia przekazania pojazdu do używania spółka nie poniosła wydatków ani na przerejestrowanie go w wydziale komunikacyjnym, ani na ubezpieczenia komunikacyjne.

Zgodnie z przepisami podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b ustawy o CIT, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g ustawy o CIT nie przekracza 10 000 zł. Wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania (art. 16d ust. 1 ustawy o CIT). W analizowanej sprawie wartość początkowa pojazdu nie przekracza 10 000 zł, a więc poniesione wydatki związane z jego nabyciem spółka mogła odnieść bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów (nie wprowadzać pojazdu do środków trwałych), jednak, jak wynika z opisu stanu faktycznego, nie zdecydowała się na taka możliwość.

Na podstawie art. 16f ust. 3 zdanie drugie ustawy o CIT, w przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy – z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1 ustawy o CIT – mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h–16m ustawy o CIT albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej albo w miesiącu następnym.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że spółka wybrała dla tego pojazdu amortyzację jednorazową stosowana dla niskocennych składników majątku, do czego miała prawo. Alternatywnie spółka mogła dokonywać odpisów na zasadach ogólnych, ale skoro wybrała amortyzację jednorazową niskocennych składników majątku, to nie może już dokonać zmiany. W związku z tym powinna dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego albo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego (pojazdu), albo w miesiącu następnym, tj. w analizowanym przypadku w kwietniu lub maju 2023 r. Na potrzeby schematu rozliczenia zakładam, że dokonała tego w kwietniu 2023 r., a zatem w tym miesiącu spółka powinna zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów jednorazowy odpis amortyzacyjny w kwocie 6000 zł.

Zaliczeniu tego odpisu w ciężar kosztów uzyskania przychodów nie sprzeciwiał się art. 15d ust. 1 ustawy o CIT, gdyż spółka dokonała zapłaty przelewem na niemiecki rachunek bankowy kontrahenta, a więc wymóg określony w art. 15d ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT został spełniony, natomiast art. 15d ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o CIT nie dotyczą dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca. ©℗