O zawarciu stosownego porozumienia Keir Starmer i Emmanuel Macron poinformowali na początku lipca podczas wizyty prezydenta Francji w Wielkiej Brytanii. W ubiegłym tygodniu Londyn ogłosił, że dokument został ratyfikowany, a zielone światło jego zapisom dały Komisja Europejska i Niemcy.

Każdego dorosłego migranta, który dostał się na Wyspy przez kanał La Manche, wykorzystując w tym celu niewielką łódź, służby graniczne mogą od teraz w przyspieszonym trybie odesłać do Francji, a nie do kraju pochodzenia. Dopiero na kontynencie deportowany uzyska możliwość ubiegania się o zalegalizowanie pobytu. Jednocześnie Wielka Brytania zgodziła się przyjąć taką samą liczbę osób przebywających we Francji, które złożą wniosek o azyl i przejdą drobiazgową weryfikację. Transport migrantów w obu kierunkach pokryją z własnej kieszeni brytyjscy podatnicy.

Wielka Brytania uszczelnia granicę morską. Migranci będą odsyłani do Francji

Downing Street podkreśla, że celem wypracowanej z Francuzami procedury jest ograniczenie niebezpiecznych dla zdrowia i życia przepraw morskich organizowanych często przez wyspecjalizowane grupy przestępcze.

– Umowa to rezultat miesięcy dojrzałej dyplomacji, która przyniosła realne efekty dla Brytyjczyków. Czasy niespełnionych obietnic minęły – powiedział brytyjski premier, dodając, że nowe regulacje pozwolą „uderzyć w samo serce modelu biznesowego nikczemnych gangów przemytników”.

Wielka Brytania uzna państwowość Palestyny we wrześniu
Wielka Brytania uzna państwowość Palestyny we wrześniu

Zobacz również

Szefowa resortu spraw wewnętrznych Yvette Cooper nie ujawniła żadnych liczb pozwalających określić skalę pilotażowego programu deportacji – podkreśla tylko, że będą one sukcesywnie rosnąć. Nieoficjalne doniesienia mówią o ok. 50 zawracanych osobach tygodniowo, czyli 2400 rocznie. Po publikacji tych szacunków w mediach opozycja uznała inicjatywę rządu za niewystarczającą.

W 2025 r. do Wielkiej Brytanii przybyło na małych łodziach 25 436 migrantów – to rekord od początku gromadzenia danych, czyli od 2018 r., wzrost o 48 proc. w porównaniu z tym samym okresem w 2024 r. i aż o 70 proc. w porównaniu z analogicznym okresem w 2023 r.

„Wybory w Wielkiej Brytanii będą pojedynkiem między Partią Pracy a Reform UK”

Lider laburzystów, będąc pod presją wyraźnie prowadzącej w sondażach populistycznej partii Reform UK Nigela Farage’a, robi wszystko, by przekonać społeczeństwo, że jego gabinet zdoła skutecznie uszczelnić granice.

Maurice Glasman, członek Izby Lordów z ramienia Partii Pracy, stwierdził w wywiadzie dla radia LBC, że Starmer „straci poparcie klasy robotniczej, jeśli nie uda mu się opanować problemu nielegalnej migracji”. Jego zdaniem kolejne wybory prawdopodobnie przerodzą się w pojedynek między Partią Pracy a Reform UK, ponieważ „Partia Konserwatywna, która obiecała odzyskać kontrolę nad migracją i tego nie zrobiła, odpada z gry”.

Z kolei bardziej lewicowi politycy i publicyści zarzucają premierowi, że próbuje grać antyimigranckimi hasłami skrajnej prawicy, co tylko ją wzmacnia i wywołuje niepokoje społeczne. Rządzącym wypomina się też, że choć obiecali w ciągu kadencji „podwyższyć standard życia we wszystkich regionach państwa”, pierwszy rok upłynął pod znakiem zapowiedzi wielkich zbrojeń i równie wielkiej kłótni o cięcia w świadczeniach dla osób z niepełnosprawnościami (jej konsekwencją było zawieszenie czworga posłów Partii Pracy).

Krytycy Starmera uważają, że jego gabinet więcej wysiłku włożył w pilne poszukiwanie oszczędności budżetowych niż rozwiązywanie strukturalnych problemów Królestwa, jak choćby ziejącej luki mieszkaniowej – według think tanku Centre for Policy Studies w Wielkiej Brytanii już teraz brakuje ok. 6,5 mln lokali mieszkalnych.

Z takich właśnie pozycji wychodzi nowy projekt byłego szefa laburzystów Jeremy’ego Corbyna i Zarah Sultany, która opuściła Partię Pracy w lipcu 2025 r. Ugrupowanie, które nie przyjęło jeszcze oficjalnej nazwy, zamierza zachodzić dawnych kolegów z lewej flanki, już teraz oskarżając rząd o „haniebny współudział w ludobójstwie w Strefie Gazy” oraz o to, że zamiast walczyć z ubóstwem, inwestuje miliardy w armię.

Po wyborach brytyjski premier przyjął niezwykle ambitne (i zapewne nierealne) założenie, że uda mu się balansować między wydatkami na twarde zbrojenia a koniecznością uzdrowienia gospodarki przy jednoczesnym utrzymaniu zdobyczy socjalnych. Coraz częściej w debacie publicznej słychać więc także głosy, że taki kurs prędzej czy później wymusi podwyżkę podatków. ©℗