Przy okazji zostały potwierdzone wcześniejsze zapewnienia, że koalicja chadeków, socjalistów i liberałów zamierza trzymać za „kordonem sanitarnym” antysystemowe skrajnie prawicowe frakcje, które wielokrotnie prezentowały eurosceptyczne poglądy lub wręcz nawoływały do rozwiązania Parlamentu Europejskiego.

Patrioci dla Europy i Europa Suwerennych Narodów (ESN) łącznie dysponują 109 mandatami, ponadto część z antysystemowców jak Grzegorz Braun pozostaje na razie poza jakąkolwiek frakcją. Do tego dochodzi jeszcze grupa Europejskich Konserwatystów i Reformatorów, która – choć miała w większości poprzeć von der Leyen, to ostatecznie tylko niewielka jej część zdecydowała się dać kredyt zaufania Niemce. A to oznacza, że zarówno Komisja Europejska, jak i koalicyjna większość w PE będą poddawane bezpardonowej krytyce z wykorzystaniem ciosów poniżej pasa już nie przez marginalną grupkę antysystemowców, a przez prawie jedną trzecią europarlamentu. Skrajne frakcje nawet nie markują swoich działań i nie tylko nie zamierzają współpracować z unijnym mainstreamem, ale częściowo nawet formalnie nie będą miały do tego możliwości. Wykluczenie dwóch wspomnianych frakcji (Patriotów i ESN) będzie jedynie potęgować parlamentarne patologie.

– Powinna pani siedzieć w więzieniu – mówiła do von der Leyen polska europosłanka Edyta Zajączkowska-Hernik sprzymierzona z niemieckimi nacjonalistami z AfD.

– Dom szatana jest tutaj, w Brukseli – mówiła z kolei, co prawda w Strasburgu, rumuńska europosłanka Diana Iovanovici-Șoșoacă.

Parlamentarna większość spoglądała w stronę Zajączkowskiej-Hernik jak na zjawisko z innego świata, z kolei Iovanovici-Șoșoacă została na kilkukrotne polecenie przewodniczącej Metsoli wyprowadzona z sali – tak jak stała, czyli w wielkim psim kagańcu, z ikonami w rękach i workiem na zwłoki. Europosłowie się pośmiali, problem z głowy?

Biden rezygnuje. Na stole 96 mln dol. "Miodowy miesiąc się skończył"
Biden rezygnuje. Na stole 96 mln dol. "Miodowy miesiąc się skończył"

Zobacz również

Otóż nie. Tego typu widowiska mogą się stać codziennością w PE, w którym skrajna prawica i populiści chętnie wejdą w przygotowane dla nich buty – strasząc wszystkim, co tylko będzie suflowane przez główny nurt z Brukseli, i nie przedstawiając żadnych realnych alternatyw. Skomplikowany proces legislacyjny nie jest widowiskowy i nie przyciąga tłumów zainteresowanych, pohukiwania o więzieniu i biurokracji zrozumie już każdy.

Wzrost popularności antysystemowych frakcji nie musi wcale wynikać z podzielania ich poglądów przez elektorat, a raczej z poczucia pozostawienia części wyborców przez główny nurt. Wyciągnięcie wyborców z rąk populistów, nacjonalistów i wszelkiego rodzaju sił rozsadzających Unię od środka może się okazać niemożliwe na długie lata – salon rozgoryczonych i odrzuconych ciągle rośnie, co widać po wynikach wyborów europejskich. To szczególnie niebezpieczne w czasach nieustających międzynarodowych kryzysów i wojen. Nie ma się z czego śmiać. ©℗