Sejm 30 marca 2021 r. ostatecznie uchwalił ustawę o zmianie ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko oraz niektórych innych ustaw. Wprowadzi ona ważne zmiany m.in. w procedurze wydawania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach (zwanych popularnie decyzjami środowiskowymi), które są wymagane przy uzyskiwaniu pozwoleń na realizację inwestycji mogących znacząco lub potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko. Nowe regulacje zostały wymuszone przez Komisję Europejską, która zarzuciła Polsce nieprawidłowe wdrożenie unijnej dyrektywy. Niestety nowe przepisy nie są korzystne dla firm. Przede wszystkim ułatwią działania osobom starającym się zablokować proces inwestycyjny. Ponadto nowela wzmocni pozycję organizacji ekologicznych, które będą mogły skuteczniej niż do tej pory zabiegać o wstrzymanie przedsięwzięć. Nikt nie ma wątpliwości, że po wejściu w życie nowych przepisów czas trwania postępowań w sprawie uzyskania decyzji środowiskowych, a także kolejnych etapów procesu inwestycyjnego wydłuży się, i to bardzo znacznie. Nowelizacja, zgodnie z jej art. 29, wejdzie w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Obecnie ustawa czeka już tylko na podpis prezydenta.

▶ Będzie można wstrzymać wykonalność na różnych etapach procedury
Jedną z najbardziej istotnych zmian, jakie wprowadza nowela z 30 marca 2021 r. do ustawy z 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 247; dalej: ustawa środowiskowa), dotyczy możliwości wstrzymania wykonalności decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach (DŚU) – i to na różnych etapach procedury jej uzyskiwania. [ramka 1] To dobra wiadomość m.in. dla sąsiadów kontrowersyjnych inwestycji, ale zła dla przedsiębiorców. Nowela wprowadza bowiem podstawy prawne do złożenia przez stronę postępowania (np. przez właściciela sąsiedniej działki) wniosku do organu drugiej instancji o wstrzymanie wykonania rygoru natychmiastowej wykonalności, który został nadany DŚU w jej treści, jak również możliwość wstrzymania wykonania ostatecznej DŚU przez sąd administracyjny (również na wniosek strony postępowania).

Ramka 1

Charakter dokumentu
Decyzja środowiskowa określa środowiskowe uwarunkowania realizacji przedsięwzięcia (art. 71 ustawy środowiskowej). Inaczej mówiąc, stanowi ona informację prawną o tym, jakie zamierzenie inwestycyjne – z punktu widzenia ochrony środowiska naturalnego – może być realizowane na terenie nieruchomości objętych wnioskiem. Uzyskanie jej jest wymagane dla planowanych przedsięwzięć, które mogą:
1) zawsze znacząco oddziaływać na środowisko,
2) potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko (art. 71 ust. 2).
Dokument ten jest wydawany na początku procesu inwestycyjnego i poprzedza wydanie jednej lub kilku decyzji inwestycyjnych, które są wymienione w art. 72 ust. 1 ustawy środowiskowej, a wśród których najczęściej w praktyce występującą jest pozwolenie budowlane. Konsekwencje braku decyzji środowiskowej, gdy jest ona wymagana, są bardzo poważne. Jak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 24 listopada 2017 r. (sygn. akt II OSK 548/16), brak niezbędnej i wymaganej prawem oceny środowiskowej przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę stanowi rażące naruszenie przepisów wskazanych we wniosku o stwierdzenie nieważności przedmiotowej decyzji i rodzi skutki niemożliwe do zaakceptowania z punktu widzenia zasady praworządności. Z kolei w wyroku z 21 listopada 2018 r. (sygn. akt II OSK 2800/16) NSA wyjaśnił, że „Organ nie może wydać decyzji o warunkach zabudowy dla terenu inwestycji wymagającej uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, jeśli inwestor nie legitymuje się taką ostateczną decyzją środowiskową”. Teza ta jest kluczowa przy wydawaniu innych decyzji inwestycyjnych wymienionych w art. 72 ust. 1 ustawy środowiskowej, wśród których są: pozwolenia wodnoprawne, koncesje geologiczne i górnicze, pozwolenia na budowę oraz decyzje wydane na podstawie tzw. specustaw (ustawy z 24 kwietnia 2009 r. o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w Świnoujściu; t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1866; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 234); ustawy z 29 czerwca 2001 r. o przygotowaniu i realizacji inwestycji w zakresie obiektów energetyki jądrowej oraz inwestycji towarzyszących; t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1537; ost.zm. Dz.U. z 2019 r. poz. 2020; ustawy z 24 lipca 2015 r. o przygotowaniu i realizacji strategicznych inwestycji w zakresie sieci przesyłowych; t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 428; ustawy z 24 lipca 2017 r. o inwestycjach w zakresie budowy drogi wodnej łączącej Zalew Wiślany z Zatoką Gdańską (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1073; ost.zm. Dz.U. z 2019 r. poz. 2020).
Zmiany te na pewno będą miały wpływ na szybkość procesu inwestycyjnego. Wstrzymanie wykonania decyzji uniemożliwi inwestorowi uzyskanie kolejnych decyzji na dalszym etapie postępowania inwestycyjnego, np. pozwolenia budowlanego. Co jednak ważne, ustawodawca wprowadza jednocześnie szybką ścieżkę rozpatrywania skarg w takich sprawach.
Geneza
Nowelizacja jest reakcją na stanowisko Komisji Europejskiej, która w opinii z 7 marca 2019 r. zarzuciła Polsce nieprawidłowe wdrożenie przepisów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92/EU z 13 grudnia 2011 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko (Dz.Urz. UE z 2012 r. L 26, s. 1). Stwierdziła w niej m.in., że polskie regulacje są niezgodne z unijnymi, gdyż nie przewidywały możliwości zastosowania tzw. środków tymczasowych, które umożliwiałyby zawieszenie wykonania inwestycji i tym samym zapobiegałyby szkodzie dla środowiska do czasu rozstrzygnięcia tego, czy decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach dla tego przedsięwzięcia została wydana zgodnie z przepisami dyrektywy 2011/92/UE.

wstrzymanie rygoru natychmiastowej wykonalności

Formalną podstawę do wnoszenia wniosku do organu odwoławczego (organu drugiej instancji) o wstrzymanie natychmiastowego wykonania DŚU będzie stanowić nowo dodany art. 86e ustawy środowiskowej. Zgodnie z jego ust. 1 organ rozpatrujący odwołanie od decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach po otrzymaniu takiego wniosku strony może w uzasadnionych przypadkach wstrzymać natychmiastowe wykonanie tej decyzji. Wstrzymanie albo odmowa wstrzymania natychmiastowego wykonania decyzji następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie (art. 86e ust. 2 ustawy środowiskowej).
Jak było to tej pory
Zmiana jest konieczna, bowiem przepisy do tej pory nie pozwalały składać wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji, której został nadany rygor natychmiastowej wykonalności. Zgodnie z art. 130 par. 2 ustawy z 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 256; dalej: k.p.a.) wniesienie odwołania w terminie wstrzymuje wykonanie decyzji, chyba że został jej nadany rygor natychmiastowej wykonalności albo podlega ona natychmiastowemu wykonaniu z mocy ustawy (art. 130 par. 3 k.p.a.).
W tym miejscu warto również wskazać, że chociaż przez długi czas kwestionowano w orzecznictwie sądowo-administracyjnym możliwość nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, to z biegiem czasu pogląd ten ewoluował. Jak wskazał chociażby NSA w wyroku z 22 października 2019 r. (sygn. akt II OSK 2598/18), fakt, że nieostateczna decyzja środowiskowa nie podlega egzekucji administracyjnej, nie oznacza, iż nie można takiej decyzji nadać rygoru natychmiastowej wykonalności. W odniesieniu do nieostatecznej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zaopatrzonej w rygor natychmiastowej wykonalności można mówić o możliwości jej wykonania w znaczeniu szerokim, co należy utożsamiać z mocą prawną pozwalającą na wywoływanie wszystkich skutków związanych z jej pozostawaniem w obrocie prawnym i wywoływaniem skutków prawnych. A jakie mogą być to skutki? Przede wszystkim nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności DŚU przynosi inwestorowi wymierną korzyść w postaci możliwości ubiegania się o kolejne zezwolenie wymagane do rozpoczęcia procesu inwestycyjnego. Inaczej mówiąc, może on załączyć ją do wniosku o wydanie kolejnej decyzji administracyjnej, np. pozwolenia na budowę. Trzeba tu zaznaczyć, że nadanie decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności nie może nosić zamiaru przyspieszenia procesu inwestycyjnego oraz otworzenia w ten sposób możliwości podejmowania określonych działań przez inwestora w sytuacji, gdy przepisy uzależniają te działania od wykazania się przez inwestora decyzją ostateczną. Do nadania rygoru natychmiastowej wykonalności muszą zachodzić przesłanki z art. 108 par. 1 k.p.a., a więc, gdy jest to niezbędne ze względu na ochronę zdrowia lub życia ludzkiego albo zabezpieczenia gospodarstwa narodowego przed ciężkimi stratami bądź ze względu na inny interes społeczny lub wyjątkowo ważny interes strony.
Teraz da się kwestionować
Nowo dodany art. 86e ustawy środowiskowej może zatem utrudnić działania inwestorom, gdyż daje osobom zainteresowanym (np. sąsiadom zaniepokojonym charakterem przedsięwzięcia) formalną podstawę zakwestionowania rygoru natychmiastowej wykonalności nadanego nieostatecznej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach w jej treści. Dzięki temu kwestia nadania rygoru natychmiastowej wykonalności będzie rozstrzygana, zanim rozpoznane zostanie odwołanie od DŚU. A więc inwestor nie będzie mógł już skutecznie wystąpić o wydanie kolejnych decyzji administracyjnych. [przykład 1]

Przykład 1

Wniosek blokujący przedsięwzięcie
Przedsiębiorca X zamierza wybudować fabrykę zajmującą się przetwarzaniem odpadów. Ze względu na charakter inwestycji musiał wystąpić o decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach i ją uzyskał. W treści tego dokumentu na jego wniosek znalazł się zapis, że został mu nadany rygor natychmiastowej wykonalności. Przedsiębiorca przekonał organ I instancji, że przemawia za tym jego wyjątkowo ważny interes – straty finansowe powodowane każdym dniem opóźnienia w realizacji przedsięwzięcia. Dzięki temu, że decyzji został nadany rygor natychmiastowej wykonalności, inwestor nie musi czekać na jej uprawomocnienie, by móc wystąpić o pozwolenie na budowę. Tego rodzaju inwestycja budzi jednak opór społeczny.
Po wejściu w życie opisywanych zmian strony postępowania (np. sąsiedzi) będą mogli wnioskować, niezależnie od możliwości wniesienia odwołania, do organu II instancji o wstrzymanie natychmiastowego wykonania decyzji.

wstrzymanie wykonalności decyzji ostatecznej

Nowelizacja wprowadza także art. 86f ustawy środowiskowej, który jednoznacznie umożliwia sądowi wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji środowiskowej.
W obecnym stanie prawnym, w sytuacji złożenia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji środowiskowej, sądy odmawiają zadośćuczynienia takiemu żądaniu z przyczyn formalnych. W tym zakresie prezentują bowiem jednolite stanowisko, według którego wstrzymanie wykonania decyzji środowiskowej na podstawie art. 61 par. 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325, dalej: p.p.s.a.) nie jest możliwe. Przypomnijmy, że zgodnie z tym przepisem po przekazaniu sądowi skargi ten może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. W orzecznictwie wskazuje się wszakże, że art. 61 par. 3 p.p.s.a. nie obejmuje DŚU, dotyczy on bowiem sytuacji, gdy zaskarżony akt wywołuje skutki materialnoprawne, natomiast skutków takich zasadniczo nie wywołuje DŚU, gdyż nie podlega wykonaniu w postępowaniu egzekucyjnym. Okres egzekwowania decyzji środowiskowej przeniesiony jest dopiero na etap, w którym jest realizowane przedsięwzięcie na podstawie decyzji, która nie uwzględnia decyzji środowiskowej (art. 86c ustawy środowiskowej).
Ilustracją takiej linii orzeczniczej jest postanowienie NSA z 23 sierpnia 2019 r. (sygn. akt II OSK 2466/19). Otóż stwierdzono w nim, że decyzja ustalająca środowiskowe uwarunkowania zgody na realizację inwestycji nie nadaje się do wykonania z uwagi na jej charakter prawny. Wyjaśniono przy tym, że wykonanie decyzji polega na spowodowaniu w sposób dobrowolny lub przymusowy (egzekucja) takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w danej decyzji. Zasadniczo problem wykonania DŚU dotyczy zatem decyzji zobowiązujących, ustalających dla ich adresatów nakazy lub zakazy określonego zachowania, a więc decyzji, mocą których ich adresat otrzymuje równocześnie określone uprawnienia oraz obowiązki. Decyzja podlega wykonaniu i jest możliwa do wstrzymania tylko wówczas, gdy wywołuje skutki materialnoprawne, a taką nie jest DŚU – podkreślił w omawianym wyroku NSA.\

Ramka 2

Co nowego wprowadza nowela
Do najważniejszych innowacji w procedurach uzyskiwania DŚU oraz decyzji zezwalających na inwestycję należy zaliczyć wprowadzenie:
• możliwości złożenia wniosku o wstrzymanie przez organ drugiej instancji wykonania rygoru natychmiastowej wykonalności nałożonego w DŚU;
• możliwości wniesienia zażalenia na postanowienie organu odwoławczego o odmowie wstrzymania rygoru natychmiastowej wykonalności DŚU oraz na postanowienie o wstrzymaniu wykonalności DŚU;
• przesłanki, na podstawie której sąd administracyjny może wstrzymać wykonanie DŚU;
• obligatoryjnego zawieszenia postępowania w sprawie zezwolenia na inwestycję w przypadku wstrzymania wykonania DŚU;
• możliwości złożenia przez organizację ekologiczną odwołania od decyzji zezwalającej na inwestycję, uzyskanej na podstawie DŚU.
Sąd zajmie się niezwłocznie
Nowelizacja zmienia stan prawny w tym zakresie. Stosownie do dodawanego art. 86f ust. 1 ustawy środowiskowej jednoznacznie przesądza, że do skargi na decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach stosuje się art. 61 par. 3 p.p.s.a., z tym że przez trudne do odwrócenia skutki, o których mowa w art. 61 par. 3 tej ustawy, rozumie się następstwa wynikające z podjęcia realizacji przedsięwzięcia mogącego znacząco oddziaływać na środowisko, dla którego wydano skarżoną decyzję (takim przykładem trudnych do odwrócenia skutków mógłby być chociażby przekop Mierzei Wiślanej).
Sąd rozpatruje wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach niezwłocznie, nie później niż w terminie 30 dni od dnia wpływu wniosku do sądu (art. 86f ust. 2 ustawy środowiskowej). [przykład 2]

Przykład 2

Niezadowolony sąsiad ma prawo wystąpić do sądu
Przedsiębiorca X rozpoczął realizację inwestycji polegającej na budowie fabryki produkującej środki ochrony roślin. Uzyskał dla tego zamierzenia decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach, który to dokument stał się ostateczny. Właściciel sąsiedniej działki, który uprzednio złożył nieskuteczne odwołanie, postanowił złożyć skargę do sądu administracyjnego. W dotychczasowym stanie prawnym nie miał szans na wstrzymanie wykonalności DŚU (ze względu na powstałą linię orzeczniczą). Po wejściu w życie noweli będzie miał taką możliwość. Jeżeli sąd wstrzyma wykonalność DŚU, to zawieszeniu ulegnie postępowanie o wydanie jednej z tzw. decyzji inwestycyjnych, np. o wydanie pozwolenia na budowę.
Rozpatrywanie skargi
Pocieszające dla inwestorów jest to, że w przypadku wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach wojewódzki sąd administracyjny powinien rozpoznać skargę na tę decyzję w terminie trzech miesięcy od dnia wydania tego postanowienia (art. 86f ust. 3 ustawy środowiskowej). Z kolei NSA rozpoznaje zażalenie na postanowienie w sprawie wstrzymania wykonania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach w terminie dwóch miesięcy od dnia wpływu zażalenia (art. 86f ust. 4 ustawy środowiskowej).
Na papierze terminy te wyglądają dobrze. W praktyce powstaje jednak pytanie, jak WSA ma dochować trzymiesięcznego terminu i to liczonego od dnia wydania postanowienia. Postanowienie wraz z uzasadnieniem należy bowiem doręczyć stronom, tymczasem wysyłany pocztą dokument najwcześniej dotrze do adresata po dwóch, trzech dniach. Przy czym strony nie muszą go od razu odebrać, a od momentu dostarczenia im awiza mają 14 dni na odebranie przesyłki, następnie mają siedem dni na złożenie zażalenia, które też będzie przekazywane przez pocztę kilka dni. Zażalenie zostanie więc przekazane do NSA po miesiącu od dnia wydania postanowienia przez WSA. NSA ma z kolei dwa miesiące na rozpoznanie zażalenia.
Co dalej
W przypadku wstrzymania wykonania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach organ, który wydał tę decyzję, informuje niezwłocznie o tym fakcie organ właściwy do wydania decyzji inwestycyjnej (art. 86f ust. 5 ustawy środowiskowej). A więc np. burmistrz, który wydał decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach, poinformuje starostę, który prowadzi postępowanie o wydanie pozwolenia budowlanego. W takiej sytuacji organ właściwy do wydania zezwolenia na inwestycję zawiesza postępowanie w całości albo w części w terminie siedmiu dni od powzięcia informacji o wstrzymaniu wykonania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.
Organ, który wydał decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach, informuje niezwłocznie organ właściwy do wydania zezwolenia na inwestycję o ustąpieniu przyczyny uzasadniającej zawieszenie postępowania (art. 86f ust. 7 ustawy środowiskowej).
▶ Nowe instrumenty kontroli – nie tylko dla organizacji ekologicznych
Nowela wdroży wiele zmian, które mogą znacząco wpłynąć również na dalszy proces inwestycyjny, w tym głównie na czas jego trwania.

obowiązek publikowania

Nowością jest obowiązek publikowania treści wydanych DŚU, a także publikowania następczych decyzji, dla których DŚU była uzyskiwana. Taką decyzją jest np. pozwolenie na budowę.
Do tej pory organ miał obowiązek publikowania jedynie informacji o wydaniu decyzji, natomiast strona nią zainteresowana musiała podjąć pewien trud, by uzyskać jej treść. Mniej zdeterminowane osoby już taka drobna przeszkoda zniechęcała. Po zmianach konieczne będzie nie tylko niezwłoczne podanie informacji o wydaniu decyzji przez organ, który ją wydał, lecz także opublikowanie pełnej jej treści w Biuletynie Informacji Publicznej. Treść decyzji powinna być udostępniona w BIP przez okres 14 dni, a w informacji o jej wydaniu należy wskazać planowany dzień jej upublicznienia. Taki obowiązek nakładają zmienione art. 72 ust. 6, a także art. 85 ust. 3 ustawy środowiskowej. Tym samym wszyscy zainteresowani, niezależnie od swojej lokalizacji, będą mieli dostęp online do treści wydanych decyzji. Powyższa zmiana jest również istotna w świetle jeszcze innej nowości ‒ przyznania dodatkowym podmiotom prawa wniesienia odwołania oraz skargi do sądu administracyjnego na decyzje następcze, tj. te, które wydano po uzyskaniu DŚU.

możliwość zaskarżania przez dodatkowe strony

Znowelizowane przepisy (art. 86g ustawy środowiskowej) wprowadzają również możliwość zaskarżenia decyzji inwestycyjnych (np. pozwolenia na budowę) uzyskanych na podstawie DŚU dla przedsięwzięć, których ocena wymagała udziału społeczeństwa, przez organizacje ekologiczne, a także strony postępowania w sprawie DŚU – nawet jeżeli nie będą one stronami postępowania o wydanie decyzji inwestycyjnej. Podmioty te będą uprawnione zarówno do wniesienia odwołania w administracyjnym toku instancji, jak i (na dalszym etapie) skargi do sądu administracyjnego – nawet jeżeli nie były autorami wcześniejszego odwołania.
Organizacje ekologiczne mają być uprawnione do włączenia się do takiego postępowania dopiero na etapie odwołań lub skarg do sądów administracyjnych.
W efekcie korelacja tej zmiany i opisanego na wstępie obowiązku publikacji DŚU spowoduje, że m.in. organizacje ekologiczne będą miały bieżący dostęp online do wydawanych decyzji i będą uprawnione do złożenia odwołań i skarg również w postępowaniach o wydanie decyzji następczych, nawet jeżeli nie były stroną postępowania w sprawie DŚU ani stroną postępowania o wydanie pozwolenia na budowę przed organem pierwszej instancji. W postępowaniu odwoławczym będzie przysługiwać im prawo bycia stroną.
Oczywiście instrument ten ma umożliwić dopilnowanie, by organ wydający tzw. decyzje inwestycyjne uwzględnił w decyzji następczej wymagania określone DŚU lub aby nie zostały w niej zapisane kwestie niezgodne z DŚU. Odwołanie złożone przez te „dodatkowe strony” będzie mogło dotyczyć wyłącznie zakresu, w jakim organ, wydając tzw. decyzję inwestycyjną, nie uwzględnił wymagań DŚU lub przewidział uwarunkowania z nią niezgodne.
Jak jednak wynika z prawa administracyjnego, odwołania od decyzji w zasadzie nie da się na tyle źle napisać, by nie wywołało ono skutku, tj. nie podlegało rozpoznaniu przez organ odwoławczy i nie wstrzymywało wykonalności decyzji (o ile nie nadano jej rygoru natychmiastowej wykonalności). Cokolwiek więc zawrzemy w odwołaniu, spowoduje to konieczność przekazania sprawy do rozpatrzenia organowi drugiej instancji, a co za tym idzie, przedłużenie rozpoznania i opóźnienie inwestycji (o ile organ pierwszej instancji nie podzieli zarzutów odwołania w całości, wtedy nie będzie musiał go dalej przekazywać).
Ciekawym praktycznym problemem jest również zakres rozpoznania sprawy przez organ odwoławczy w przypadku wniesienia odwołania przez np. organizację ekologiczną. Jej odwołanie może dotyczyć wyłącznie wyżej wskazanych zarzutów (niezgodności z DŚU), ale przecież już z zasad ogólnych kodeksu postępowania administracyjnego wynika, że organ odwoławczy nie jest związany zakresem zarzutów i rozpoznaje sprawę niejako na nowo. Tak więc czy organ ten będzie mógł badać wystąpienie innych wadliwości decyzji przy okazji? I z innych powodów niż uprawniony zakres zarzutów uchylić decyzję? Czy też – być może w zależności od konstrukcji danej decyzji – zarzut będzie związany z zakresem zaskarżenia i wtedy organ będzie uprawniony wyłącznie do rozpoznania części decyzji, która została zaskarżona?
O tym, jak szczegółowo przebiega proces uzyskiwania decyzji środowiskowej, napiszemy w jutrzejszym wydaniu dodatku Samorząd i Administracja.